مثابه معدن
“انسان را به مثابه معدن که دارای احجار کریمه است مشاهده نما به تربیت جواهر آن به عرصهٔ شهود آید و عالم انسانی از آن منتفع گردد”
حضرت بهاءالله
بنیان باقی
“تا توانید در فکر آن باشید که در این عالم نیستی علم هستی بر افرازید و در این جهان بی بنیاد، بنیان باقی تأسیس نمائید”
حضرت عبدالبهاء
روز فضل اعظم
“امروز روز فضل اعظم و فیض اکبر است باید کل به کمال اتحاد و اتفاق در ظل سدرهٔ عنایت الهی ساکن و مستریح باشند”
حضرت بهاءالله
فصل اوّل: نگاهی جامع به کتاب ایقان
مقدّمه
روزگاری بود که خبری از “ایقان” نبود. زمستان شکّ و تردید بر عرصۀ سرزمینم خیمه زده بود. عقول، همه، مسخ شده بود و ارواح، همه، منجمد گشته بود. طوفانه‌ای تعدّی تند می‌وزید و سرماهای ستم سخت می‌شورید. یخبندان حرمان احاطه داشت، زمهریر زشتی زوزه می‌کشید، و بوران بدبختی تازیانه می‌زد. مردم سرزمینم به سکون و سکوت مجبور شده بودند و یاران دیارم به ثبوت و سقوط محکوم گشته بودند. مردم در بیغوله‌های بلاهت، رمز حیات می‌جستند و در حجره‌های حماقت راز نجات می‌یافتند. آری، روزگاری سکرات موت اهل اقلیمم را اخذ کرده بود، زیرا از “ایقان” هیچ خبری نبود.
ای ذبیح الله
“ای ذبیح الله زقربانگاه عشق
برمگرد و جان بده در راه عشق”
حضرت بهاءالله
بخش اوّل- شان نزول آن
ظاهر قضیه این است که خال اکبرِ حضرت باب برای زیارت اماکن مقدّسۀ شیعه به کربلا می‌رود، ولی به ارادۀ الهی به حضور جمال مبارک احضار می‌شود و پس از تقدیم اسئلۀ کتبی خود، کتاب مستطاب ایقان در پاسخ به آن‌ها نازل می‌گردد؛ امّا از شواهد و قرائن چنین بر می‌آید که حادثه ابعاد مرموز دیگری هم داشته است.