“بحرکت و آدابی قيام کنيد که جسم عالم را جان بخشيد و طفل صغير امکان را به مقام رشد و بلوغ رسانيد .
تا توانيد در هر محفلی شمع محبّت بر افروزيد و هر دلی را به نهايت رأفت ممنون و مسرور نمائيد بيگانگان را مانند خويش بنوازيد و اغيار را به مثابهٔ يار وفادار مهربان گرديد اگر نفسی جنگ جويد شما آشتی طلبيد و اگر کسی ضربتی بر جگرگاه زند شما مرهم بر زخم او بنهيد شماتت کند محبّت نمائيد ملامت کند ستايش فرمائيد سمّ قاتل دهد شهد فائق بخشيد به هلاکت اندازد شفای ابدی دهيد درد گردد درمان بشويد خار شود گل و ريحان گرديد شايد به سبب اين رفتار و گفتار اين جهان ظلمانی نورانی گردد و اين عالم خاکی آسمانی شود و اين زندان شيطانی ايوان رحمانی گردد جنگ و جدال بر افتد و محبّت و وفا در قطب عالم خيمه افرازد اين است نتائج وصايا و نصائح الهی و خلاصه تعاليم دور بهائی”
منتخباتى از مكاتيب حضرت عبدالبهاء جلد یک صص ۳۲-۳۳