ای بندۀ جمال ابهی
تا توانی صبر و تحمّل دار و از کسی به صرفِ تصوّر مُکدّر مشو. چه بسیار امور که به نظر نوع دیگر می آید و چون حقیقت منکشف گردد واضح شود که صِرفِ تصوّر بوده، نه تحقّق. در جمیع اوقات انسان باید در امور احتمالات خیریه بدهد و حمل بر خیرخواهی کند، و یا موانعی مخفی. چون مسلک چنین باشد راحت جان و آسایش وجدان حاصل گردد، والّا انسان همواره مُعَذَّبست. امیدوارم که این مقام اِفاضه گردد تا سبب روح و ریحان مستمرشود. ابداً خاطر نرنجد و اغبرار حاصل نشود، بلکه همواره انوار بدرخشد. وَ عَلیکَ التّحِیَّةُ وَ الثناء
ع ع
سفینۀ عرفان ج ۵ ص ۳۲