خداوند از انسان ها خواسته است تا در برابر نعمت وجود و نعمت هدایت و ایمان و دیگر نعمت های خدا شکرگزار باشد.
” تفکّر در نعماء الهيّه چقدر سبب تذکّر است و تذکّر وسيله تبصّر … چه خوبست انسان قدر اين نعمت هارا بداند و بشکرانه قيام نمايد .” با آن که خداوند بی نیاز از پرستش و سپاس است ولی به عنوان وظیفه و تکلیف از انسان ها خواسته است تا شاکر و سپاسگزار باشند. سپاس و شکرگزاری جایگاه و ارزش و اعتباری ویژه در آموزه های وحیانی دارد.
“يا سلمان…حمد کن مقصود عالمي را که از قطره دريا ظاهر فرمود و از ذره انوار آفتاب ،جودش عالم وجود را موجود نمود و فضلش قدرت بخشيد و قوت عطا نمود اگر بع عدد حُصاة و نُواة حق را شکر گوئي و ال ابدا باد ذکر نمائي ،هر آينه نزد قطره از بحر عنايتش معدوم و مفقود است.“
یکی از جلوه های شکر و سپاس از خداوند در دیانت بهایی ادعیه و مناجات هایی است که با چنین مضمونی نازل شده است .
خداوندا چگونه ترا شکر نمائيم نعماء تو نامتناهي است و شکرانه ما محدود چگونه محدود شکر غير محدود نمايد عاجزيم از شکر الطاف تو و بکمال عجز توجّه بملکوت تو مينمائيم و طلب ازدياد نعمت و عطای تو ميکنيم توئي دهنده و بخشنده و توانا.
و در بیانی دیگر کمال شکر را چنین میفرمایند:
” با آنکه شُکر سبب ازدياد نعمت است ولي کمال شُکر بانفاق است و مقام انفاق اعظم مقامات .”
کانال تلگرام آموزه های دیانت بهائی
@ayine_bahai01