تأثیر مثبت شادی و خرسندی در سلامت جسم انسان و افزایش طول عمر از نظر علمی مسئله‌ای شناخته شده است. محققین بیش از صد تحقیق پزشکی و روانپزشکی در زمینه تأثیر شادی و خرسندی در سلامت انسان‌ها را با هم مقایسه نموده و به این نتیجه رسیده‌اند که افرادی که از زندگی خود خرسندند تا ۱۴درصد عمرشان طولانی‌تر از افرادی است که از زندگی خود ناراضی بوده و احساس بدبختی می‌کنند.
این تحقیقات نشان داده که افراد شاد و خرسند کمتر در معرض خطر اعتیادها و خودکشی، چاقی یا لاغری مفرط و بسیاری از وقایع ناگوار دیگر در طول زندگی قرار دارند. محقیقین به این نتیجه رسیده‌اند که مقاومت افراد خشنود و شاد طبع در برابر ناملایمات زندگی بیشتر از افراد ناامید و بدبین است.
مقیاس خوشبختی را در گذشته امکانات مادی، رفاه اجتماعی، امکان درمان بیماری‌ها و زندگی بهتر می‌دانستند، ولی در دهه‌های اخیر توجه به مسائل روانی و خصوصیات شخصی و امکان تقویت خشنودی به وسیله خود فرد افزایش یافته، به طور مثال مطالعات پزشکی نشان داده که شادی و خنده سیستم ایمنی بدن را در برابر عفونت‌های دستگاه تنفسی افزایش می‌دهد، ضربان قلب را افزایش داده و اکسیژن بیشتری به مغز می‌رسد و این عوامل کمک می‌کنند که انسان به آرامش رسیده و راحت‌تر فکر کند.
ایجاد شادی و سرور، راحت و آسایش و الفت و یگانگی از هدف‌های آئین بهائی است. در آثار آئین بهائی به تکرار تأثیر سرور و شادمانی در سلامت انسان تأکید گردیده است.
حضرت عبدالبها می‌فرمایند:”… سرور مدخلیت در حفظ صحت دارد و از کدورت تولد امراض می‌شود. آنچه مایه سرور دائمی است روحانیت است و اخلاق رحمانی که حزنی در پی ندارد، اما سرور جسمانی در تحت هزار گونه تغییر و تبدیل است.”
توصیه‌های بسیار در آثار آئین بهائی افراد را یاری می‌دهند که با توجه به حقایق معنوی از اندوه و غم رهایی یافته، روح خود را تعالی داده و به خرسندی و رضایت درونی نائل شوند، خرسندی معنوی که با مسائل و مشکلات دنیوی به سادگی زائل نمی‌شود.
توصیه‌های آئین بهائی در مورد ایجاد شادی و سرور و رضایت درونی در دو زمینه به کمک ما می‌آیند. اول سعی در جهت شاد بودن و خرسندی درونی خود با توجه به حقایق معنوی و سپس شاد کردن دیگران به عنوان وظیفه و مسئولیتی شخصی در این عصر جدید.
آثار حضرت عبدالبها سرشار از توصیه جهت شادی و سرور و مسرور کردن دیگران است. این توصیه‌ها بخشی از تعلیم محوری این آئین یعنی سعی در خدمت به جمیع بشر محسوب می‌شود.
حضرت عبدالبها می‌فرمایند:” همیشه مایه سرور قلوب گردید زیرا بهترین انسان کسی است که قلوب را به دست آرد و خاطری نیازارد و بدترین نفوس نفسی است که قلوب را مکدر نماید و سبب حزن مردمان شود….. همیشه بکوشید که نفوس را مسرور نمائید و قلوب را شادمان کنید تا بتوانید سبب هدایت خلق گردید… همیشه خوش خبر باشید. اخبار خوش را همیشه زودتر منتشر نمائید و سبب سرور قلوب گردید، اما اگر به جهت نفسی پیام و خبر بدی داشته باشید، در ابلاغ و مذاکره آن عجله ننمائید و سبب حزن طرف مقابل نشوید. من وقتی خبر بدی را برای شخصی دارم صریحاً به او نمی‌گویم، بلکه نوعی با او صحبت می‌کنم که چون آن خبر را می‌شنود، صحبت من مایه تسلی او می‌گردد.”
حضرت عبدالبها به پیروان خود توصیه می‌کنند: “چشم از قصور یکدیگر بپوشید. به اعمال طیبه (پاک) وحسن سلوک و خضوع و خشوع نوعی حرکت نمائید که سبب تنبه سایرین گردد. عبدالبها ابداً دل کسی را آزرده نخواهد و سبب حزن قلبی نشود زیرا موهبتی اعظم از آن نیست که انسان سبب سرور قلوب گردد و من از خدا خواهم که مانند ملائکه آسمان سبب بشارت نفوس شوید.”
مروری بر آموزه‌های آئین بهائی نشان می‌دهد که نه تنها شادی درونی و معنوی، بلکه هر آنچه که در ظاهر نیز موجب سرور و شادی و محبت و لطافت و پاکیزگی و زیبایی گشته و زندگی مردمان را رونق و بهبودی می‌بخشد، محبوب و پسندیده است. بهترین تجلی شادی و سرور جمعی را در مراسم و برنامه‌های جشن‌های بهائی می‌توان یافت که همراه با موسیقی و ترانه و صرف چای و شیرینی و معاشرت و دوستی بیشتر بین شرکت‌کنندگان است. از دیدگاه تعالیم آئین بهائی موسیقی وسیله‌ای برای اعتلای روح انسان است و هنر موسیقی آسمانی و مائده روح و جان انسان تلقی شده و توصیه گردیده تا کودکان از سنین پائین با این هنر ارزنده آشنا شوند زیرا به لطافت روح آنان می‌افزاید.
طلوعی دیگر(Tlgrm.in/tolouidigar)