در تعلیمات بهائی انسان به عنوان اشرف مخلوقات و فخر کائنات از جایگاه ویژه ای برخوردار و شایسته تکریم و احترام است. احترام و توجه و قدردانی به افراد سبب انس و الفت ما بین آنها می شود زیرا هر انسانی برای خودش کرامت و منزلتی قائل است و کسانی که به آنها احترام میگذارند و به عقاید و نظرات شان توجه میکنند را دوست میدارند.
“بلی انسان عزیز است چه که در کل آیه حق موجود “
اما باید در نظر داشت که احترام و ستایش بیش از حد از تحقیر هم گاهی بدتر است زیرا که به راحتی طرف مقابل را دچار غرور و خودپسندی می کند که برای سلامت روحانی فرد فوق العاده خطرناک است. باید حد اعتدال را نگهداشت ، ما از آثار مبارکه اینگونه می آموزیم که دست بوسی ، تعظیم و اینکه کسی خود را روی پای دیگران بیاندازد حرام است . حتی اگر این فرد پیامبر باشد. احترام واقعی و قلبی ارزش دارد چون ما به حقیقت مقدسی که خداوند در وجود هر شخصی قرار داده احترام می گذاریم .
” مقام انسان بزرگ است چندی قبل اين کلمه عليا از مخزن قلم ابهی ظاهر. امروز روزيست بزرگ و مبارک آنچه در انسان مستور بوده امروز ظاهر شده و ميشود . مقام انسان بزرگ است اگر بحقّ و راستی تمسّک نمايد “.
چاپلوسی، حالتی است که ریشه در ضعف نفس و نوعی اسارت روحی انسان در برابر آدمهایی دارد که برای جلب منافع و کسب امتیازهای مادی صورت می‌گیرد. چاپلوسی و تملق گویی معمولا توسط افرادی انجام میشود که نیازمند و اسیر دنیا طلبی باشند، آنها فاقد قدرت تهذیب نفس واقعی و از قدرت و قابلیتهای خود و اتکال به خداوند غافل میشوند و در باتلاق دنیا طلبی بی حد و مرز گرفتار میگردند و سیر انحطاط را میپیمایند.
“ای برادران با یکدیگر مدارا نمایید و از دنیا دل بردارید به عزت افتخار ننمایید و از ذلت ننگ ندارید، قسم به جمالم که کل را از تراب خلق نمودم و البته به خاک راجع فرمایم.”
کانال تلگرام آموزه های دیانت بهائی
@ayine_bahai01