از هر دری سخنی در دیانت بهائی

افراد باید مروج شان و منزلت انسانی باشند قسمت ششم: خلق تفکر بدیع

حضرت عبدالبهاء در سفرهای سال 1912 به آمريکا،‌ در نامه ای خطاب به يکی از بهائیان، به ارزيابی جلسات پرداختند: “چند روز به سبب دعوت دو کشيش و رجای احبّای الهی به فيلادلفيا رفتم. دو مجلس مفصّل در دو کليسا شد و به قدر عجز خود صحبتی داشتم،‌ لکن تأييدات ملکوت ابهی احاطه کرد و مثل آفتاب نمايان بود. هر چند ضعيفيم ولی او قوی است؛ هرچند فقيريم ولی او غنی”. به اين ترتيب،‌ حضرت عبدالبهاء ــ مولی‌الوری،‌ مبيّن آيات‌الله و مرکز ميثاق امر بهاء ــ با چنين خضوع و فروتنی فوق‌العاده به خدمت خود به مولايش اشاره می‌فرمايد.

در طول قرون و اعصار،‌ عالم انسانی به منازعات بين افراد،‌ خاندان‌ها،‌ گروه‌ها و ملّت‌ها مبتلا بوده است. افراد خودخواه و خودبين،‌ به انگیزه خواسته‌های طبيعت حيوانی،‌ سعی می‌کنند بر ديگران برتری يابند. گروه‌های رقيب،‌ تحت فشار تعصّب و حسّ برتری‌طلبی،‌ سعی می‌کنند به منافع و علائق خودخواهانهء خود دست يابند و می‌کوشند اراده خود را بر ديگران تحميل کنند. تجاوز،‌ تعرّض و اختلاف خصوصيات بارز تعاملات روزمرّه دنيای بشری است که در جنگ بی‌پايان قدرت و تلاش برای سُلطه‌جويی گرفتار شده است. حضرت بهاءالله می‌فرمايند: “برتری و بهتری که به ميان آمد،‌ عالم خراب شد و ويران مشاهده گشت.” ایشان با کلامی خالی از هر گونه ابهام،‌ آحاد پیروان خود را مخاطب قرار می دهند: ای پسر خاک براستی می‌گويم غافلترينِ عباد کسی است که در قول مجادله نمايد و بر برادر خود تفوّق جويد.

ميل به برتری و تفوّق بر ديگران به صورت قوّه‌ای برانگيزاننده در زندگی انسان،‌ نقصی در خصلت انسانی است که،‌ متأسّفانه،‌ بعضی نظريه‌های اجتماعی آن را به عنوان خصيصه‌ای ممدوح ترويج می‌دهند. تجاوز و تعدّی و رقابت لجام‌گسيخته را جزء ذاتی و لاينفکّ حالات انسان تلقّی می‌کنند. حتّی اين عقيده نيز وجود دارد که اگر هر يک از افراد به تلاش برای حصول علائق و مصالح شخصی خود بپردازد به بهترين وجه به جامعه خدمت کرده است؛ آنچه که با عبارت “مصالح روشنفکرانهء شخصی” از آن حُسن تعبير می‌شود برای پوشاندن و پنهان داشتن عدم کفايت روابط اجتماعی مبتنی بر رقابت مورد استفاده قرار می‌گيرد.

کسی که برای ترويج شأن و عزّت انسانی قيام می‌کند بايد قابليت ايجاد روابطي صحيح با ديگران،‌ با جامعه،‌ و با مؤسّسات مشروع و قانونی اجتماع را داشته باشد. شخص بايد با خضوع و خشوع در مقابل حق شروع کند،‌ از اراده و مقصود خداوند آگاه شود و با کشف جلوه‌ای از ذات الوهيت در سايرين در مقابل آنها متواضع باشد.


برای مطالعه صفت های فردی لازم برای خدمت منتظر پست های بعدی نگاه نو باشید: @Rethinking