یکی از مهم ترین موارد آموزش موسیقی کودکان، آموزش ریتم است. ریتم حرکت است و حرکت ذاتا” فیزیکی است.
تمام دستورات حرکتی از مغز صادر می شود. هر فردی دارای حرکت منحصر به فرد خود است که از زمان جنینی شکل گرفته. این ریتم مغز، تمام حرکات ما را از راه رفتن، حرف زدن و… تحت تاثیر خود قرار می دهد. صدا های پیرامون ما، بر روی جنین تاثیر می گذارد. مسلما” نوع صداهایی که به گوش جنین می رسد بر روی ریتم حرکتی وی تاثیر گذار خواهد بود. صدای بوق ماشین و یا صدای رودخانه، تاثیرات مختلفی را بر روی جنین می گذارد. کودک، با چنین تجربه ی صوتی و ریتم مغزی خاص خود به دنیا می آید.
در کلاس های موسیقی کودکان، مربیان موسیقی به کودکانآهنگ هایی را معرفی می کنند که ممکن است کودکان با آن آشنایی نداشته باشد. این تجربه ی جدید برای کودکان ممکن است کمی چالش برانگیز باشد. به این معنا که کودکان نتوانند در ابتدا به خوبی ریتم موسیقی مورد نظر را درک کنند. در این زمان مشاهده می شود که برخی از مربیان، کودکان را برای اجرای و یا حرکت بهتر تحت فشار قرار می دهند. این حرکت، بسیار نادرست است. اما چگونه می توان این مشکل را بدون فشار بر کودکان حل کرد؟
بیش از چهار صد سال پیش، “هایجنس” کشف بزرگی کرد. وی بر روی حرکات “پاندولی” کار می کرد. وی دو “پاندول” را در کنار هم روی یک دیوار قرار داد و “پاندول” ها را به صورت عکس هم به حرکت درآورد. بعد از چند ساعت متوجه شد که هر دو “پاندول” مانند هم و به صورت یکسان حرکت می کنند. وی با تحقیقات بیشتر متوجه شد که ما در جهان هستی دارای یک دوره ی ریتمیک هستیم که همه چیز تحت تاثیر آن است. به همین خاطر است که “پاندول” های وی بعد از چند ساعت، به صورت موافق با هم عمل می کردند.
با توجه به این کشف، که البته کشف جدیدی نیست، به چند نکته آموزنده بر می خوریم:
1- فرد دارای یک ریتم درونی است که ساخته و پرداخته دوران جنینی و نوزادی وی است.
2- تمام حرکات و حرف زدن فرد بر مبنای آن ریتم است.
3- کودکان در کلاس های موسیقی با ریتم هایی برخورد می کنند که برای آنان ملموس نیست.
4- مربیان موسیقی، ریتمی را به کودکان یاد نمی دهند، آنان فقط کودکان را در معرض ریتم جدید قرار می دهند.
5- کودکان بعد مدت معنا داری که در هر فردی متفاوت است، به ادراک ریتمیک می رسند.
6- وظیفه ی مربیان این است که کودکان را با طراحی بازی های ریتمیک و یا فعالیت های مختلف موسیقایی، با ریتم آشنا کند.
7- بهترین روش آموزش ریتم، بدن است. اگر کودکی حتی بتواند از طریق شنیدن، ریتمی را به خوبی اجرا کند، بهتر است تشویق شود که از طریق حرکات بدنی نیز به کنش در آید.
8- هیچ کودکی و مربی نقشی در یادگرفتن و یاد دادن ریتم ندارد بلکه فرد چه بخواهد و چه نخواهد یاد خواهد گرفت.
9- پس تا آنجا که می توانید با کودکان شعر بخوانید و حرکات آن را انجام بدهید. کودکان دوست دارند که یک آهنگ را چند ده بار بشنوند و حرکات آن را تقلید کنند.
نویسنده: هاتف دوستدار
