خدمت، توانایی‌ها و استعدادهای ذاتی انسان را جلوه‌گر می‌سازد. عادت‌های روحی و ذهنی که فرد در مسیر خدمت، در خود و دیگران پرورش می‌دهد، پایدار خواهد ماند و بر بسیاری از تصمیم‌های مهم و اساسی زندگی مانند ازدواج، خانواده و تحصیل تأثیر خواهند گذاشت.
خدمت، توان‌مندی و آگاهی فرد را به گونه‌ای افزایش می‌دهد که غلبه بر ناملایمات و مشکلات روزمره زندگی امکان‌پذیر به نظر می‌رسد. از سوی دیگر افزایش روحیۀ خدمت در میان افراد، جوّی پویا و سازنده در جامعه برقرار می‌سازد که در آن هر عضو به دل و جان، خود را وقف پیشرفت و سعادتِ کل می‌نماید. هیچ اجتماعی بدون خدمات خالصانۀ اعضایش نمی‌تواند از پیشرفت معنوی و اجتماعی امکان‌پذیر در این مرحله از زندگی بشری برخوردار گردد. درک ارزش خدمت به همراه آگاهی از نیازها و کمبودهای جوامع، موجب می‌شود فرد نه تنها از اجتماع کناره‌گیری نکند و نسبت به مسائل و مشکلات آن بی‌تفاوت نماند، بلکه به کوشش برای ایجاد تغییر مصمم بوده و با جدیت تلاش نماید تا «انوار عدل عالم را احاطه نماید.»
مسیر خدمت مسیری در امتداد زندگی است. مفهوم حرکت در یک مسیر خود نشان دهندۀ ماهیت خدمت است. مسیر ما را دعوت به مشارکت می‌نماید، به افق‌های تازه رهنمون می‌شود، خواهان تلاش و حرکت است و البته با همراهی و حمایت دیگران طی می‌شود. پیمودن مسیر خدمت به نوع بشر کار آسانی نیست. خدمت خالصانه نیاز به فداکاری واز خودگذشتگی دارد، نیازمند تواضع و فروتنی و چشم‌پوشی از هر نوع منفعت شخصی است. از آرزوی کسب شهرت و مقام و پاداش و یا ترس از عذاب و مجازات برکنار است. اما در این مسیر نباید به کاستی‌ها و ضعف‌های خود توجه کنیم. هریک از ما با سرعت و شتابی متناسب با توان‌مندی خود در مسیر خدمت قدم بر می‌داریم و همزمان، به کمک خداوند، مهارت‌ها، توانایی‌ها و همچنین خصوصیات اخلاقی و رفتاری لازم برای پیشروی در این مسیر را بیش از پیش به دست می‌آوریم. تا زمانی که قلبها‌‌یمان از محبت خداوند لبریز است، میل به بخشندگی، خود را در رفتار و اعمال ما آشکار می‌سازد.
«امروز انسان کسی است که به خدمت جمیع من علی الارض قیام نماید.»
حضرت بهاءالله
منبع: وبسایت بهائیان ایران