بهائیان، از ابتدای ظهور آئین بهائی، ضرورت حکمت، محبّت و فداکاری برای مقابله با چالش هایی که امر مبارک با آن مواجه می‌شود و باز کردن راه برای پيشرفت بيشتر را دريافته‌اند. فرهنگی جديد، که با حالت جديدی از تفکّر حيات يافته باشد، چارچوبی برای پيشبرد جريان دخول افواج مقبلين و، ورای آن، برای بنای مدنيتی جديد، پديد می‌آورد. ما بنا به بيان بيت‌العدل اعظم بايد واقف باشيم که، “افرادی از اهل بهاء که آينده را چنان که امر بهائي مجسّم می‌کند، درک می‌نمايند، اين برتری را خواهند داشت که آگاهانه در کوشش‌هايی که هدفش به حرکت آوردن و پيش بردن جريانات مزبور است، شرکت نمايند.”
تفکّر جديد با مطالعهء آثار مبارکه در طلب درکی عميق‌تر از اراده و مقصود حضرت بهاءالله برای فرد، تشکيلات و جامعه شکل می‌گيرد. همچنين اين تفکّر وقتی بسط و توسعه می‌يابد که ما ياد بگيريم اين ادراک عميق‌تر را به عمل در آوريم، و بعد درباره آن عمل تأمّل نماييم و آن را اصلاح کنيم. اين الگوی مطالعه، اقدام، و تأمّل، در حرکت هر يک از نسلها به سوی آن “مقصد جليل و مقصود عظيم” که در اين ظهور اعظم ذاتا موجود، حاکم بر سلوک رفتار نسلی بعد از نسل ديگر خواهد بود.
برای آشنایی با اعتقادات بهائی و فعالیت های جامعه جهانی بهائی به کانال نگاه نو بپیوندید: @Rethinking