اخلاق و صفات بهائی

صفت صبر

صبر به معناي شکيبايي است و صبور کسي است که، در برابر رخدادهاي زشت و زيباي زندگي پايداري خود را از دست نمي دهد و ناخوشي ها وي را از ميدان آزمايش خارج نمي سازد.

صبر، سرآمد صفات پسنديده انساني است و با صبر مي توان به جميع کمالات دست يافت. بنابراين، آدمي بايد در کسب هر صفت پسنديده اي بکوشد.
“اّول وادی طلب است مرکب این وادی صبر است که مسافر در این سفر بی صبر بجائی نرسد و بمقصود واصل نشود و باید هرگز افسرده نگردد اگر صدهزار سال سعی کند و جمال دوست نبیند پژمرده نشود …”
فلسفه صبر، رسيدن به هدف هاي عالي و تکامل انسان است. در سايه سار بردباري، تلاش فرد براي بروز علاقه و استعدادش بالا مي رود. صبر جوهره همه خوبي هاست. صبر، آدمي را از هر نوع خودباختگي و شکست روحي در امان مي دارد و جلو سرکشي و کجروي او را مي گيرد. صبر نشان از اراده قوي آدمي است، ولي چون گاهي بر خلاف خواست و احساسات دروني اوست، بسيار ناگوار مينمايد. صبر، دلالت بر تحمل مشکلات ورضا به قضاي الهي و پذيرش رنج برخويشتن درآزمون ظرفيت وجودي خويش است.
“هیچوقت و احیان از نزول بلایا و محن محزون نباید بود و از ظهورات قضایا و رزایا، مهموم و مغموم نشاید شد، بلکه به عروة الوثقای صبر باید تمسّک جست و به حبل محکم اِصطبار تشبّث نمود. زیرا اجر و ثواب هر حسنه‌ای را پروردگار به اندازه و حساب قرار فرموده مگر صبر را.”
“طوبی از برای نَفْسی که بشنود و نگوید. اگر نیکوئی از کسی بینند به مکافات قیام کنند. اگر ضرّی مشاهده کنند صبر نمایند و به خدا گذارند. ضرب و شَتْم و جنگ و جدال و قتل و غارت کار درنده‌های بیشهء ظلم و نادانی است. اهل حقّ از جمیع آن مقدّس و مبرّا”
پس صبر در بردارنده تمامی جلوه‌های ایمان و ارزش‌های اخلاقی است و نباید بدان به‌عنوان یک فضیلت اخلاقی درجه دوم نگریست بلکه شرط اصلی رسیدن به کمال، بعد از ایمان به خداوند، صبر و پایداری است.


کانال تلگرام آموزه های دیانت بهائی
@ayine_bahai01