در تعالیم بهائی حرص و آز، مذموم شمرده شده و قناعت تشویق می گردد . با این حال قناعت به معنای نفی سخت کوشی و توجیه کسالت و تنبلی نیست، بلکه راضی شدن به سهم خود و چشم ندوختن به مال دیگران و صبر و استقامت در تنگدستی است.
“اگر نفسی به رغیفی از نان قناعت کند و به اندازه خویش به قناعت و انصاف پردازد سرور عالمیان است و ممدوح ترین آدمیان . بزرگوار است ولو کیسه تهی . سرور آزادگان است ولو جامه کهنه و عتیق . عزت و افتخار انسان بفضائل و خصائل حمیده است و شرف و منقبتش به تقرب درگاه کبریا والا اموال دنیا متاع غرور است و طالبان از اهل شرور و عنقریب مایوس و مخذول”
در تعالیم بهائی از آنجا که اقتصاد دارای ابعاد اخلاقی و روحانی نیز میباشد فرض بر اینست که با بسیاری از مسائل و موانع کنونی باید از جنبه معنوی و اخلاقی بمبارزه پرداخت.
یکی از مشکلات اقتصاد کنونی طمع بیحد صاحبان ثروت است . در سیستم اقتصادی ای که سود جوئی و منفعت شخصی ، محور اصلی و مشروع و بعنوان نیروی محرکه اقتصاد پذیرفته شده و از طرفی جهانی شدن اقتصاد بحران آز و طمع سرمایه داران را تشدید نموده است ” ممکن نيست که از برای اهل عالم قناعت حاصل شود مگر بقوّه ایمان …”
” ای پسران دانش چشم سر را پلک بآن نازکی از جهان و آنچه در اوست بی بهره نمايد ديگر پرده آز اگر بر چشم دل فرود آيد چه خواهد نمود ” .
دین بهائی بر جنبهء اخلاقی اقتصاد تأکید دارد که باعث می شود مانند دیگر ادیان حرص و طمع در جمع مال و ولع در مصرف آن و روابط ناسالم اقتصادی از قبیل اختلاس و رشوه و غیره را محکوم کند.
کانال تلگرام آموزه های دیانت بهائی
@ayine_bahai01