قسمت دهم: بررسی کتاب خلق تفکر بدیع
معضلاتی که فراروی نفوسی که برای خدمت به عالم قيام می‌کنند قرار دارد تنها با مساعی فردی بشری قابل حلّ نيست. قوّهء الهي لازم تا بتوان با جريان اضمحلالی که نظم اجتماعی را نابود می‌کند مقابله نمود. اين قوّه به نسبت از خود خالی بودنِ نی و پاکیِ مجرا جريان می‌يابد. حضرت بهاءالله می فرمایند: ” در سير و سلوک اوّل پاکی و بعد تازه‌گی و آزاده‌گی. جوی را بايد پاک نمود بعد آب عذب فرات جاری نمود.”
از جمله والاترين و بزرگترين آرمانهای جميع مردم، آزادی است. آزادی رؤيای آنها، آرمان ابراز شدهء آنها، هدف سعی و کوشش مداوم آنها است. با اين حال، تعداد کسانی که در جامعهء نوين درک می‌کنند که تقديس و تنزيه دری به سوی آزادی است بسيار معدود است، زيرا پاکی و طهارت است که روح را از قيد و ستم زمينی رهايی می‌بخشد.
پاکی و طهارت را با خشکه مقدّسی نبايد اشتباه گرفت. طهارت و تقديس عبارت از حالتی سطحی از “خوب بودن” همراه با جزم‌انديشی و خود محقّ بينی نيست. بلکه صفتی الهی است که بر جميع وجوه زندگی شمول دارد، تأثيری بر کلّيّهء صفات ديگرِ شخص است. تقديس و تنزيه با عزلت جُستن و منزوی شدن مرتاضانه حاصل نگردد، و اتّصاف به صفات الهيه با تأمّل و تفکّر بی‌حاصل ميسّر نشود. خير عبارت از عدم شرّ نيست، بلکه عکس اين عبارت صحيح است. کسب صفات روحانيه مستلزم بذل مستمر و پيگير مساعی برای تقويت پيوندهايی است که ما را با خالقمان وحدت می‌بخشد. برای وصول به اين مقصود، انضباط در پرورش منظّم اعمال خيريه و نفی عادات و نگرش‌های منفی و نامطلوب ضرورت تامّ دارد. موقعی که شخص خود را وقف خدمت به عالم بشری و پيشبرد امرالله نمايد، اين اقدام شروع می‌شود و تداوم می‌يابد.
برای مطالعه دیگر صفت های فردی لازم برای آنکه بتوانیم عامل تغییر باشیم، به نگاه نو بپیوندید: @Rethinking