قناعت یعنی از معاش و روزی خویش خرسند بودن و احساس سعادت را منوط بر بهره ی افزون تر از مادیات ندانستن و سرور قلبی از داشته های خویش داشتن و عزت نفس را در مقام والای انسانیت پروراندن .
حضرت بهاءالله می فرمایند:
حرص را باید گذاشت و به قناعت قانع شد زیرا که لازال حریص محروم بوده و قانع محبوب و مقبول.
در دنیای سرمایه داری که غرب پرچمدار آن است مصرف گرایی و حرص برای بیشتر داشتن را از طریق ایجاد حس نیاز با تبلیغ اسباب جدید رفاهی و نمایش زندگی ثروت مندان در رسانه ها تشویق و ترویج میدهد و انسان را تبدیل به ماشینی برای تولید ثروت نموده است در جامعه ای که افراد تمام انرژی خود را صرف کسب ثروت و بهره از رفاه حاصل از آن میکنند زمانی برای تفکر به مقصد آفرینش یعنی ترقیات روحانی ، باقی نمیگذارد .
نتیجه آن است که انسانها دائم حرص ميزنند ، دائم دلشان ميخواهد پا بر سر ديگري بگذارند و جلوتر بروند زندگي بصورت يك مسابقه در آمده كه هر چه بيشتر و هر چه زودتر ثروت بدست بيايد . پيداست كه شخص تنها نيست اشخاص ديگر هستند كه با او رقابت دارند . از همين جا جنگ ، اغتشاش ، منازعه ، كلاه گذاری ، زد و بند و توطئه پديد ميايد .
در تعالیم بهائی تمام افراد جامعه تشویق شده اند که به کار و حرفه ای مشغول گردند و تحصیل معاش نمایند چه که کار با نگرش خدمت عبادت است و قناعتی را که بعضی به گوشه نشینی و سستی و انزوا تعبیر نموده اند رد می نمایند شخص قانع فردیست که همیشه وظیفه خود را بتمامه ادا می کند و نتیجه ای جز آنچه برایش زحمت کشیده نمی خواهد.
کانال تلگرام آموزه های دیانت بهائی
@ayine_bahai01