ﺑﻬﺎءالله ﺑﺴﻴﺎر تأکید می کند ﻛﻪ ﻋﺪاﻟﺖ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾﮑﯽ از ﻣﻨﺶ ﻫﺎ و خصوصیات اﻧﺴﺎﻧﯽ در ﺧﻮد ﭘﺮورش دﻫﯿﻢ و قابلیت و ﺗﻮاﻧﺎیی ﻣﺎ برای رﻋﺎﻳﺖ اﻧﺼﺎف و ﻋﺪاﻟﺖ درﺳﻨﺠﯿﺪن اوﺿﺎع و در رﻓﺘﺎرﻣﺎن ﺑﺎ دﻳﮕﺮان را “اوّلِ اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ” می خواند، زﻳﺮا “ﺟﻤﻴﻊ اﻣﻮر ﻣﻨﻮط به آن” اﺳﺖ.
ﭼﻮن ﺟﻮﻫﺮِ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ برای ﺗﻮ ذﻛﺮ ﻛﺮدﻳﻢ ﻫﻤﺎﻧﺎ اﻧﺼﺎف اﺳﺖ و ﻫﺮ ﻓﺮد ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮد را از ﺑﻨﺪ اوﻫﺎم و ﺗﻘﺎﻟﯿﺪ آزاد ﺳﺎزد و در ﻣﻈﺎﻫﺮ آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺑﺪون ﺣﺐ و ﺑﻐﺾ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﻨﺪ و ﺟﻤﯿﻊ اﻣﻮر را ﺑﺎ دیدۀ ﺗﯿﺰبین ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﺎﯾﺪ (ترجمه به مضمون). و در ﺑﯿﺎن دﯾﮕﺮی ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻀﻤﻮن ﺗﺄﮐﯿﺪ نموده که ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ رﻓﺘﺎر ﻧﺰد ﻣﻦ رﻋﺎﯾﺖ ﮐﺮدن ﻋﺪل و انصاف اﺳﺖ، زﻳﺮا ﺑﻮاسطه ی آن ﻣﻮﻓّﻖ می ﺷﻮی ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺧﻮد ببینی نه ﭼﺸﻢ دﻳﮕﺮان، وآﻧﭽﻪ ﻣﯿﺪاﻧﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﯽ ﺧﻮدت ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻪ معرفت دﯾﮕﺮان، در اﻳﻦ ﺑﺎره ﻧﻴﻚ ﺑﻴﻨﺪﻳﺶ ﻛﻪ ﭼﺴﺎن ﺑﻪ ﻧﻴﻜﻮﺗﺮﻳﻦ وﺟﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﯽ. ﺑﺪان ﻛﻪ اﻳﻦ عطیه ی ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺗﻮ و ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ اﺳﺖ. آن را ﻫﻤﻴﺸﻪ در ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎش.
ﻋﺪاﻟﺖ از ﺟﻤﻠﻪ رﻋﺎﯾﺖ اﻧﺼﺎف است ﻛﻪ در رﻓﺘﺎر ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﻳﻌﻨﯽ ﺑﺮاي ﻏﻴﺮ ﺧﻮد ﻫﻤﺎن اﺧﺘﻴﺎر ﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﺮای خود ﺧﻮاﺳﺘﻪ می شود، و ﺑﺎﻳﺪ که ” اﺟﺮ احدی را انکار ننمایند” و حقوق دیگران را ﺑﻴﺶ از ﺣﻘﻮق ﺧﻮد ملاحظه داشته باشند.
منبع: «کتاب گفتاری کوتاه درباره ی دیانت بهائی، صص ۱۷-۱۶»