امانت از برای مدینه انسانیت بمثابه حصن است و از برای هیکل انسانی به منزله عین. اگر نفسی از او محروم ماند در ساحت عرش نابینا مذکور و مسطور است.
حضرت بهاءالله
مدینه : شهر
بمثابه : به مانند
حصن : قلعه – پناهگاه
عین : چشم
ساحت : حضور و پیشگاه
عرش : تخت پادشاهی و سریر سلطنت – در معارف اسلامی به معنی جایگاه خدا و مقام الهی آمده است .
و نیز میفرمایند :
امانت باب اعظم است از برای راحت و اطمینان خلق . قوام هر امری از امور به او منوط بوده و هست . عوالم عزت و رفعت و ثروت به نور آن روشن و منیر .
از حق میطلبم مدن و دیارش را از اشراقات انوار شمس امانت محروم نفرماید جمیع را در لئالی و ایام به امانت و عفت و صفا و وفا دلالت نمودیم و به اعمال طیبه و اخلاق مرضیه وصیت کردیم .
و در مقامی حضرت عبدالبهاء میفرمایند:
امانت عند الحق اساس دین الهیست . و بنیاد جمیع فضایل و مناقب است اگر نفسی از آن محروم ماند از جمیع شوون محروم . با وجود قصور در امانت از ایمان و دیانت چه ثمری و چه اثری و چه نتیجه و چه فایده ای .
کانال تلگرام آموزه های دیانت بهائی
@ayine_bahai01