خشونت در تعالیم بهایی چه از جنبه ضرب و شتم و جدال و چه از جنبه تعرض در کلام و مجادله لفظی منع شده و مورد نکوهش است.
“ضرب و شتم و جنگ و جدال و قتل و غارت کار درنده های بیشه ظلم و نادانی است . اهل حقّ از جمیع آن مقدّس و مبرّا.”
“خاطری نیازارید و کلمه سوء بر زبان نرانید اگر از کسی فضائل عالَم انسانی و سلوک در رضای الهی مشاهده کنید تمجید کنید والا صَمت و سکوت اختیار نمائید”
.”با نفسی جدال منمائید و از نزاع بیزار باشید”
و تعلیم میفرمایند که چگونه در برابر ظلم دیگران بخشنده و صبور باشیم:
“اگر ظالمی بر شما تعرض نماید به حبل صبر تمسک نمائید .اگر اذیت کند از او بگذرید به شأنی نزاع و جدال و قتل و غارت و تاراج را نهی فرمودیم که اکثری از عباد مطلع و شاهد و گواهند”.
“با یکدیگردر کمال رحمت و رأفت و محبت سلوک نمائید.اگر خالفی از نفسی صادر شود عفو فرمائید.با کمال حب او را متذکر دارید.سخت مگیرید و بر یکدیگر تکبر و عُجب نکنید”
تا بدانجا باید قلب را صیقل داد که:
“شما بالعکس معامله نمائید یعنی زخم ستمکاران را مرهم نهید و درد ظالمانرا درمان شوید اگر زهر دهند شهد دهید اگر شمشیرزنند شکر و شیر بخشید اگر اهانت کنند اعانت نمائید اگر لعنت نمایند رحمت جوئید در نهایت مهربانی قیام نمائید و باخالق رحمانی معامله کنیدو ابداً بکلمه رکیکی در حقّشان زبان نیالائید.
کانال تلگرام آموزه های دیانت بهائی
@ayine_bahai01