«کلمات مکنونه» يکی از آثار حضرت بهاءالله است که در مورد ماهيت زندگي اجتماعی و معنوی انسان سخن می گويد. مفهوم اصلی اين اثر آن است که انسان براي آرمانی والا پا به اين جهان گذاشته و دو هدف مهم در زندگی دارد: اول آنکه صفات متعالی انسانی را در خود پرورش دهد و دوم در جهت بهبود اجتماع و استقرار وحدت نوع بشر بکوشد.
بیت العدل اعظم در پیام 18 مه 2016 جشن‌های دویستمین سالگرد میلاد حضرت بهاءالله و حضرت باب را فرصتی می‌دانند « تا جمیع،از ظهور نفس مبارکی که دقیقاً دویست سال پیش متولّد شد و مقدّر بود حامل پیام جدیدی برای نوع بشر گردد به وجد و سرور آیند. »
حضرت بهاءالله در لوح اصل کل الخیر می فرمایند:
هو العلی الاعلی
اصل ُکل الخیر ، هو الاعتمادُ علی الله و الانقیادُ لامره ، و الرضاء بمرضاته .
در این لوح حضرت بهاءالله در تشریح اهمیت حروف مقطعه ، حقایق تازه ای را آشکار و بعضی معانی مکنونه آن را تبیین فرموده اند و این توضیحات به اندازه ای عمیق و وسیع است که انسان را در دریای تفکر و اندیشه غوطه ور میکند .
که مشتمل بر هشت قسمت است و به یاد میرزا محمد وزیر ، پسر عمه جمال مبارک که در نور وفات یافت نازل گردیده است .
قدیر از اسماء الله و به معنی بسیار توانا و دارای قدرت است حضرت بهاءالله در این لوح تصریح میفرمایند نفسی که قلبش از تجلی اسم قدیر الهی نورانی شده باشد چنان نیروئی پیدا میکند که به انجام هر کاری که اراده نماید توانا میشود حتی اگر تمامی عالم بر علیه او قیام کنند به مدد قوای الهی خواهد توانست به تنهائی در برابر حملات دیگران ایستادگی نماید و غلبه خود را ثابت و محقق کند .
در این لوح حضرت بهاءالله بیان میفرمایند شرط اصلی برای کسانی که قصد سیر در عوالم استغنا دارند اینست که تسلیم اراده حق شوند و آنچه را که خداوند مقدَّر نموده با بشاشت و روی گشاده قبول کنند .
در این لوح مبارک به قدرت غیر قابل مقاومت امرالله اشاره فرموده و پیشروی آن را به تلویح به جریان رود دجله تشبیه مینمایند همچنانکه هیچ مانعی نمی تواند جریان سریع و نیرومند آب را سد کند هیچ یک از دشمنان امر نیز هر چند در مخالفت مصمم و در مهاجمت شدید قادر به جلوگیری از پیشرفت امر مبارک نخواهند بود .
معانی مندرج در این لوح , بسیار زیبا و لطیف است و هیکل مبارک با بیانی جذاب به وصف مقام خود و بلایای فوق طاقتی که متحمل شده اند اشاره میفرمایند .
این لوح مبارک در مزرعهء وشاش روز چهار شنبه پنجم شوال 1279 هجری قمری ، چندی قبل از حرکت به استامبول و چهار روز بعد از جشن باستانی نوروز هنگامی که جمع احبا جشن نوروزی را برقرار نموده بودند عزّ نزول یافت . ایامی که چندی پس از آن جمال مبارک رسالت الهی خود را در باغ رضوان بر جهانیان آشکار نمودند .
