حضرت عبدالبهاء مثل اعلای دیانت بهائی

ادامه مطلب

حضرت عبدالبهاء می فرمایند:

“ابراز محبت و اظهار خدمت وقتي مفيد و مقبول و لايق شئوون ايماني است كه مقدس و مبرا از شائبه ريا باشد و الا اگر مقصود و منظوري هم در ضمن ملحوظ شود و لو آن مقصود و منظور هر قدر في حد ذاته مقبول و مقدس باشد بازهم اين نيكوكاري آلوده به رياكاري است و في سبيل الله محسوب نه… مثلا ملاحظه كنيد هيچ نيتي و هيچ اقدامي بالاتر از نيت تبليغ و مقدستر از هدايت نفوس نيست معذلك اگر به كسي خوبي كنيد و منظور اين باشد كه به اين وسيله او را بربائيد و تبليغ نمائيد، اين هم ريا است.”

“ کانال بیانات مبارکه “

اللّه ابهی

…….، مدّتيست بشما مکاتبه ننموده‌ام و سبب اينکه از دل و جان نداء يا عبدالبهاء برنداشتی و بعبوديّت من بآستان جمال قدم زبان نگشودی اگر جواب از من طلبی فرياد يا عبدالبهاء بلند کن اگر سرور قلب من جوئی بندگی من را بساحت اقدس ذکر کن چه که در اين آرزوی دل است و راحت جان و منتهای آمال اين بی سر و سامان. سلطنت دو کون را بعبوديّتش تبديل ننمايم و خداوندی دو سرا را به بندگيش مبادله نکنم اگر رضايت و قُربيّت و مسرّت اين عبد ميطلبی دهان بعبوديّت من بعتبه ساميه بگشا و الّا هيچ نعتی و وصفی و ستايشی و مدحی و حمدی در اين بساط رونق ندارد هيچوقت فراموش نشده و نخواهی شد مطمئن باش از حقّ ميطلبم که بآنچه رضای اين عبد است در جميع مراتب موفّق شوی و انّ رضائی هو خير لک عن کلّ ما فی الوجود و البهاء عليک و علی بعلک و علی اخيک و علی جميع الاماء الموقنات ع ع

ادامه مطلب

حضرت عبدالبهاء می فرمایند:
اين خاکدان فانى چنين است، مخزن آلام و محن است؛ غفلت است که انسان را نگه میدارد و الا هيچ نفسى در اين عالم راحت نيست؛ از ملوک گرفته تا به مملوک برسد. اگر يک جام شيرين دهد، در عقب صد جام تلخ دارد. اين است شأن اين دنيا. لهذا انسان عاقل به حیات دنیویه تعلقی ندارد و اعتمادی ننماید، بلکه در بعضی اوقات بی نهایت آرزوی وفات کند تا از این اکدار و احزان نجات یابد.

ادامه مطلب

هوالله
ای بنده الهی، ثروت دنیا مانند تپه های رمل (شن و ماسه) است که بادها هر روز از جای به جای دیگر نقل می نماید.

ادامه مطلب

ادامه مطلب

ادامه مطلب

ادامه مطلب

ادامه مطلب

ادامه مطلب