با ظهور امر بهائی در قرن نوزدهم میلادی، تحولات و انقلابات عدیدۀ روحانی، اجتماعی و سیاسی در سطح کرهٔ خاکی به وقوع پیوسته است. سرعت سیر این تحولات با مرور زمان فزونی گرفته و به خصوص در قرن بیستم تشنجات و اختلافات بین دولت ها و حکومت های غربی که هر یک در جهت استیلا بر منابع و ذخائر طبیعی و نیروی ارزان انسانی کشورهای محروم و فقیر، به سختی با یکدیگر در رقابت بودند اوج گرفت و عاقبت منجر به شعله ور شدن دو جنگ جهانی گردید.
نظم اداری بهائی از دو گروه انتخابی و انتصابی تشكیل شده است كه گروه اول وظایف اداری و گروه دوم وظایف تشویقی و تربیتی دارند.
یكی از مهمترین ویژگی‌های نظم اداری بهائی این است كه بنیان الهی دارد، یعنی توسط خود شارع دیانت بهائی، نه پیروان ایشان، بنیانگذاری شده است. هیچیك از نظامهای دینی و سیاسی عالم چنین امتیازی ندارند، زیرا همهٔ آنها ساختهٔ دست بشر هستند . همچنین خداوند در این دور مژده داده است كه بیت‌العدل اعظم را كه به انتخاب مردم تشكیل می‌شود به الهامات خود ملهم می‌فرماید و آنان را از تصمیمات نادرست حفظ می‌كند و در نتیجه جامعهٔ بهائی از انحراف در امان می‌ماند. البته این به آن معنی نیست كه همهٔ سطوح تشكیلات بهائی مصون از خطا هستند، اما اگر اشتباهاتی مرتكب شوند سبب انحراف عظیمی نخواهد شد، زیرا بیت‌العدل اعظم به عنوان عالی‌ترین مرجع جامعهٔ بهائی بر آنها نظارت دارد.
