تقلید در مفهوم آن است که حرف دیگری را بدون تحقیق در صحت آن پذیرفتن و میزان عقل و خرد خود را به دیگران سپردن و خود را فارغ از تفحص و اندیشه کردن و سنجش و قضاوت فردی دیگر را مبنا قرار دادن .
اگر گواه باشیم که تفاوت انسان و حیوان در قوای خرد و تفکر و نیروی عاقله ی اوست تقلید نزولی است که این قوه را از او باز می دارد و به حیوانیت نزدیک میکند .
انتقام حسی است که در فرد در زمان خشم و ناراحتی از عمل دیگری یا دیگرانی بوجود می آید و تمایل دارد آن را تلافی کند. در آئین بهائی انتقام گیری و تلافی منع شده است .
حسادت یکی از ناهنجاری های رفتاری است که بصورت یک حس درونی در فرد متبلور می شود و ریشه در عدم اعتماد به نفس افراد دارد .
در تعلیمات بهائی انسان به عنوان اشرف مخلوقات و فخر کائنات از جایگاه ویژه ای برخوردار و شایسته تکریم و احترام است. احترام و توجه و قدردانی به افراد سبب انس و الفت ما بین آنها می شود زیرا هر انسانی برای خودش کرامت و منزلتی قائل است و کسانی که به آنها احترام میگذارند و به عقاید و نظرات شان توجه میکنند را دوست میدارند.
«عبد» به انسانی گفته می‌شود که سر تا پا تعلّق به مولا و خدای خود دارد؛ اراده‌اش تابع اراده‌ی او، و خواستش تابع خواست اوست؛ در برابر او خود را مالک چیزی نمی‌داند و در اطاعت او سستی به خود راه نمی‌دهد.
در تعالیم بهائی حرص و آز، مذموم شمرده شده و قناعت تشویق می گردد . با این حال قناعت به معنای نفی سخت کوشی و توجیه کسالت و تنبلی نیست، بلکه راضی شدن به سهم خود و چشم ندوختن به مال دیگران و صبر و استقامت در تنگدستی است.
تعالیم بهائی از ما می خواهند که همه را ، حتی کسانی را که از کنار ما رد می شود دوست داشته باشیم ، می خواهند از چشمه ي جوشان محبتی زلال و خالصانه همه را سیراب کنیم ، می خواهند قلبمان را پاك کنیم ، می خواهند در هر کسی نظر به حسن کنیم، حتی به دنبال خوبی هایش بگردیم ، می خواهند همواره در صدد باشیم خیري به نفسی برسانیم، همواره در این فکر باشیم که قلبی را مسرور سازیم.
امانت و درستکاری صفتی است لازم برای بقا و دوام حیات انسانی و استحکام مبانی جامعه بشری. ” امانت، باب اعظم است از برای راحت و اطمینان خلق. قوام هر امری از امور به او منوط بوده و هست. عوالم عزت و رفعت و ثروت به نور آن، روشن و منیر.”
راستگویی از اعمال نیکوی انسانی و نزد همه ادیان از جایگاه ویژه ای برخوردار است.
وقتی ما حقیقت را می‌گوییم، درواقع طوری رفتار می‌کنیم که از شخصیت والای ما انتظار می‌رود.
یکی از جنبه های بروز ایمان و خرد در هر فردی رافت نسبت به حیوانات است .
