تلاش این عُلما در مقابل اراده و مشیت الهی مانند «استقامت پشه بیچاره و ناتوان است» که فقط شاید در برابر خواست خداوند اندکی «مزاحمت» کنند ولی «مقاومت» نمیتوانند.
.
هوالله
ای بنده ی پُر وفای جمالِ قِدم،
زنده به اسم اعظمی رنجورِ بلا را دیگر چه غمی، امواجِ عطا هر یک چه یَمی، دریای جفا شبنمی،
دیگر چه غمی، هجوم اعداء تاریکی شبی،
تایید ملکوت ابهی جلوه ی صبح دمی،
دیگر چه غمی،
شماتت جُهلا چون طنین مگسی
و ندای ملاء اعلی بانگِ فریاد رسی،
دیگر چه غمی،
مقاومت علما چون استقامت پشه ی بینوا
قوه کلمة الله چون رَیح صرصر شدید القوا
دیگر چه غمی، سُستی ناقضین چون حرکت مورِ بی وفا سَطوَت میثاق سلطنت سماوات اعلی
دیگر چه غمی، بنیاد اُمم بنیاد بر هَوا،
اساسِ امرُ الله قصرِ مَشیدِ ذروه ی اولیا، دیگر چه غمی، والبهاء الیک ع ع
.
با اینکه هیچ اهمیتی ندارد که فقها چه بگویند و نظرشان چه باشد، «آیت اله سید حسین صدر» از فقهای شیعه عراق چنین نظر ناپاکی راجع به انسانها خصوصا بهاییان ندارد.
.
ولی قباحت داستان از این جهت است که در قرن شکوفایی علم و از بین رفتن مرزهای جغرافیایی و «آغازِ اتحاد و اتفاق عالم انسانی»، امثال ایشون بیان اوقات را با این حرفهای رکیک اتلاف کنند. حقیقتا امثال این جماعت آخوند گمراه و فقهای اینها چه خیری نصیب ملت کردند جز گمراهی؟ چه پیشرفتی چه علمی چه صنعتی چه اختراعی چه اکتشافی برای بشر کردند؟ چه وحدتی چه صلحی چه دوستی ایجاد کردند؟ در امور «دینی و فتوا» هم که قرار است اینها کتب دینی را بخوانند و مردم را راهنمایی کنند هم هرکدام یک سازی میزنند و همواره با هم اختلاف نظر دارند… پس چه خیری به بشر رسانده اند؟
.
به عنوان یک بهایی مسرور و شادمان هستم که در دین بهایی «آخوند و‌مُلا و مرجع تقلید» وجود ندارد که با دین نان خود و نسلهای بعدی را یکجا در بیاورد.
Hosham.nikbakht(https://t.me/bahai19)