نقض عهد و پیمان شکنی از رذایل اخلاقی شمرده می شود و ضربات شکننده و جبران ناپذیری بر شخصیت و انسانیت فرد، وارد می سازد و هیچ چیز رسواتر از پیمان شکنی نیست.
“ای میر وفا در عالم وجود صفایی بهتر و خوشتر و شیرین تر از وفا نیست این منقبت از اعظم اساس دین الهی است اگر انسان از جمیع صفات حمیده محروم باشد ولی به به این صفت قدسیه موصوف ، عاقبت حائز کمالات میگردد و اگر چنانچه حائز جمیع صفات کمالیه باشد و از صفت وفا بی بهره آن کمال به نقص مبدل گردد و آن خیر بشر و نورانیت به ظلمت و آن عزت به ذلت منتهی میشود.”
احترام به پیمان و لزوم عمل به آن ریشه فطری دارد. هر انسانی لزوم عمل به پیمان را در نخستین مدرسه تربیت، یعنی فطرت و سرشت انسانی می آموزد و از آن الهام می گیرد. کودکان در آغاز زندگی، با سرشت پاک خود، عمل به پیمان را لازم می دانند. پیمان شکنی را نکوهش می کنند و از پیمان های توخالی برخی پدران و مادران ناراحت می شوند. در عین حال، کودکان با این احساس، رشد می کنند.
“هر نفسي اليوم برعهد و ميثاق ثابت , در جميع امور مؤيد و موفّق گردد “
“لا تقل ما لا تفعل ” نصب العین خویش قرار داده و بر عهد خویش قائم و استوار باشد و نگوید آنچه را انجام نخواهد داد و اگر تعهد و عهدی نمود به تمام قوت در ایفای به تعهد بکوشد و به هیچگونه عذری متعذر نگردد.
یکی دیگر از جنبه وفای به عهد و پیمان در حیات روحانی افراد است و آن عهدی است که خداوند از طریق پیامبرانش از بندگان گرفته و اولین آن عهدی است که هر پیامبر جهت ایمان به پیامبر بعدی از امت خود میگیرد دوم پیمانی است که برای تبعیت از فرد بعد از پیامبر از مردم گرفته میشود مانند پیمان رسول اکرم در غدیر خمر و سوم عهدی است که جهت عمل به تعالیم مذکور در کتاب مقدس هر دین از مومنین میگیرد.
“اگرتأييد ملكوت ابهي خواهي ، بر عهد وپيمان چنانچه بايد و شايد ثابت و راسخ باش”
کانال تلگرام آموزه های دیانت بهائی
@ayine_bahai01