در دیدگاه بهائی احکام فراتر از مجموعه ای از بایدها و نبایدها است. آئین بهائی رابطه ی بین خداوند و بندگانش را به شکلی عاشقانه توصیف می کند. علت اجرای احکام نیز عشقی است که بهائیان نسبت به خدا و مظهرامر او دارند.
حضرت بهاءالله در کتاب اقدس پیروان خود را این چنین سفارش می فرمایند: «قد تکلّم لسان قدرتی فی جبروت عظمتی مخاطباً لبریتی ان اعملوا حدودی حبّاً لجمالی طوبی لحبیب وجد عرف المحبوب من هذه الکلمة الّتی فاحت منها نفحات الفضل علی شأن لا توصف بالاذکار.»
(لسان قدرتم به مردمم چنین خطاب کرد که احکام مرا به خاطر عشق جمال من انجام دهید. خوشا به حال عاشقی که بوی خوش معشوق را از این بیان دریافت، بیانی که رائحۀ موهبت به شأنی غیرقابل وصف از آن به مشام می‌رسد.)
در امر بهائی علت اجرای احکام الهی عشق و محبت الهی و خشیة الله ذکر شده و هیچکس مجاز به امر و نهی دیگران در ارتباط با احکام و تکالیف فردی نیست و احکام به خاطر عشق به معبود انجام می شود؛ نه به امیدِ پاداش و یا ترس از مجازات.
طبق آموزه های دیانت بهائی، هر فرد مسئول رشد معنوی خویش است. رعایت احکام موجب نظم در زندگی روحانی فرد شده و روابط اجتماعی را نیز تحت تأثیر قرار می دهد، بدین طریق موجبات سلامت و رشد جامعه را فراهم می آورد.
کانال تلگرام گل مستور (https://t.me/Gol_e_Mastour)