بعضاً این تصوّر پیش می‌آید که چون حضرت عبدالبهاء فرموده‌اند ایّام رضوان دوازده روز و یازده شب است، بنابراین تعطیل کردن کار از ابتدای طلوع روز اوّل است. در حالی که روز بهائی از غروب روز قبل شروع می‌شود. ذیلاً بعضی نصوص ذکر می‌گردد:
حضرت عبدالبهاء می‌فرمایند، “در خصوص بدایت عید رضوان مرقوم نموده بودید. عید رضوان دوازده روز و یازده شب است و روز اوّل همان وقت عصر است و کار در آن حرام.” (گنجینه حدود و احکام، ص360) و در بیان دیگر مذکور، “از عدد ایّام رضوان سؤال نموده بودید دوازده روز است و یوم اوّلش همان یوم دو ساعت به غروب مانده است.” (همان، ص361)
امّا در خصوص مفهوم روز در امر مبارک، حضرت ولی امرالله می‌فرمایند، “اشتغال به امور در لیل و نهار هر دو از محرّمات حتمیّه است.” (همان، ص357) محفل ملّی ایران اعلام کردند، “بر حسب تشخیص این محفل، مقصود از لیالی ایّام متبرّکه شب قبل از حلول ایّام مزبوره است.” (همان)
حضرت ولی امرالله می‌فرمایند، “… یوم بهائی بعد از غروب آفتاب شروع می‌شود نه مثل غرب بعد از نیمه شب….” (انوار هدایت، شماره 1542)
بیت‌العدل اعظم می‌فرمایند، “… قطعاً توجّه نموده‌اید که چون یوم بهائی از غروب خورشید شروع و در غروب خورشید یوم بعد خاتمه می‌یابد…” (انوار هدایت، شماره 1020)
و نیز می‌فرمایند، “… یوم بهائی که از غروب آفتاب شروع می‌شود…” (انوار هدایت، شماره 812)
بنابراین، تعطیلی روز اوّل رضوان از غروب روز قبل شروع می‌شود و غروب روز اوّل به اتمام می‌رسد.
کلمات الهیه (https://t.me/DivineWords)