حجّ

۱ – حضرت بهاءاللّه در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند:
قَدْ حَکَمَ اللّهُ لِمَن ِاسْتَطاعَ مِنْکُمْ حَجَّ الْبَيْتِ دُونَ النِسَاء عَفَا اللّهُ عَنْهُنَّ رَحْمَةً مِنْ عِندِهِ اِنَّهُ لَهُوَ
اَلْمُعْطِی الْوَهّابُ. (K – ۳۲)

و در رساله سؤال و جواب مرقوم است:
٢ – سؤال از حج. جواب: حجّ يکی از دو بيت واجب ديگر بسته بميل شخصی است که
عزيمت حجّ نموده٠ (Q – ۲۵)

و در همين رساله ميفرمايند:
٣ – مجددّ از حجّ استسفار شده بود. جواب: حجّ بيت که بر رجال است بيت اعظم در بغداد و بيت نقطه در شيراز مقصود است. هر يک را که حجّ نمايند کافی است. هر کدام که نزديک تر به هر بَلَد است اهل آن بلد آنرا حجّ نمايند. (Q – ۲۹)

و در سوة الحجّ در وصف بيت مبارک ميفرمايند:
۴ – مَقَامَ الّذِي يِطُوْفُنَّ فِي حَولِهِ مَلاَئِکَةُ الْمُقَرّبِيْنَ الَّذِينَهُمْ فِي حَولِ الْعَرشِ هُمْ يُسَبِحُوْنَ٠
آثار قلم اعلی – جلد۴ – ص۸۶

و در همين سوره مبارکه ميفرمايند:
۵ – تاللّهِ مَنْ زَارَ الْبَيْتَ کَمَنْ زَارَ اللّهَ فِي سُرَادِقِ عِزِّ لِقَائِهِ وَ خِبَاءِ مَجْدِ جَمَالِه ….
سورة الْحَجّ – آثار قلم اعلی – جلد۴ – ص۹۸

حضرت عبدالبهاء ميفرمايند:
۱ – امّا بِقاع مقدّسه مستحقّ تعظيم و تکريم است زيرا منسوب بشخص جليل. اين تعظيم و تکريم راجع بروح پاک است نه جسم خاک. اين محلّ وقتی کوی جانان بود و آن جان پاک در آن مأوی داشت، لهذا عاشقان خاکِ آن کوی را کُحْل بينش نمايند ولی تعلّق به تراب ندارند بلکه بفيض آفتاب نگرند. امّا طلبِ عون و حمايت و حفظ و صيانت جز به جمال مبارک جائز نه و اگر دون آن باشد منتهی به پرستش خاک گردد٠
گنجينه حدود احکام – ص۲۴۷

گلزار تعالیم بهائی – تالیف جناب دکتر ریاض قدیمی – ص۱۴۶-۱۴۷

---

الواح و آثار الهی (https://t.me/Alvah_O_Asare_Elahi)