در عالم انسانی دو قضیّه است عمومی و خصوصی

حضرت عبدالبهاء می فرمایند قوله الاحلی :
” در عالم انسانی دو قضیّه است عمومی و خصوصی.

هر امری عمومی فوائدش بینهایت است و هر امر خصوصی فوائدش محدود.
مثلاً ملاحظه میکنید که مشروعی عمومی چقدر فوائد دارد لکن هر مشروعی خصوصی فوائدش محدود است .
احکام عمومی فوائدش بسیار و سیاست عمومی بسیار مفید .
مختصر هر امر عمومی فوائد عظیم دارد. پس میتوانیم بگوئیم هر امر عمومی الهی است و هر امر خصوصی بشری. ملاحظه مینمائید که آفتاب بر همه میتابد این اشراق عمومی و الهی است امّا این نور سراج خصوصی است و بشری.
پس در عالم وجود اعظم امور امر عمومی است.
لهذا میتوانیم بگوئیم لسان عمومی امریست مهمّ زیرا سوء تفاهم را از بین ملل زائل نماید قلوب عموم را بهم ارتباط دهد و سبب شودکه هر فردی مطّلع بر افکار عمومی شود.
در عالم انسانی تفهیم و تفهّم که اعظم فضائل عالم بشری است مشروط بوحدت لسان معلّم و متعلّم است.
پس چون لسان عمومی حاصل شود تعلیم و تعلّم سهل و آسان گردد. در زمان گذشته ملاحظه میکنیم وحدت زبان چقدر سبب الفت و وحدت شد.
هزار و سیصد سال پیش قبطیان سریانیان آشوریان ملل مختلفه بودند در شدّت نزاع و جدال.
بعد چون مجبور بتکلّم لسان عرب شدند وحدت لسان سبب شد که حال جمیع عربند و یک ملّت شده اند با آنکه اهل مصر قبط و اهل سوریّه سریان و اهل بغداد کلدان و اهل موصل آشور بودند لکن وحدت لسان جمیع آنها را یک ملّت نموده با هم مرتبط کرد ارتباطی که ابداً فصل ندارد.
و همچنین در سوریّه مذاهب مختلفه مثل کاتولیک ارتودکس درزی شیعه سنّی نصیری هستند ولی بسبب وحدت لسان مثل یک ملّتند.
از هر یک سؤال کنی گوید من عربم و حال آنکه بعضی رومانیند بعضی عبرانی و بعضی سریانی و بعضی یونانی امّا لسان واحد آنها را جمع کرد .
پس وحدت لسان بسیار سبب الفت میشود بعکس از اختلاف لسان در اروپا یکی را آلمان یکی را انگلیس یکی فرانسه میگویند اگر وحدت لسان بود البتّه الفت حاصل میشد بلکه یک ملّت بودند چنانچه در شرق ملل مختلفه ای که لسان واحد دارند حکم یک ملّت پیدا کرده اند.
مقصد اینست که در عالم انسانی وحدت لسان خیلی سبب الفت و اتّحاد است و بالعکس اختلاف لسان مایهء جدال و این واضح است.
لهذا از جمله تعالیم بهاءالله پنجاه سال پیش امر بوحدت لسان بود که تا لسان عمومی تأسیس و ترویج نشود ارتباط تامّ بین بشر حاصل نگردد زیرا سوء تفاهم مانع الفت است و این جز بوحدت لسان زائل نشود.
بسبب اختلاف لسان اهل شرق عموماً از معلومات اهل غرب و اهل غرب از معلومات اهل شرق بی خبرند امّا بواسطهء لسان عمومی شرق افاضه از غرب نماید و غرب اقتباس انوار از شرق تواند و سوء تفاهم بین ادیان زائل شود.
پس لسان واحد از اعظم وسائل الفت و ترقّی است در عالم انسانی و سبب نشر معارف و معاونت و معاشرت عمومی….” انتهی

نجم باختر شمارهء ششم جلد دوازدهم

طلوعی دیگر(Tlgrm.in/tolouidigar)