حضرت بهاءالله مفهوم رقابت را از نقش معمولی آن در جامعه ای مردانه که برای کسب قدرت بیشتر است، دگرگون فرمودند و آن را برای تشویق در خدمت راستین به کار گرفتند. چنانکه می فرمایند:
” در خدمت حق و امر به یکدیگر سبقت گیرید. این است آنچه که شما را در این جهان و جهان دیگر به کار آید.” (6)
و حضرت عبدالبهاء، افتخار و بزرگی را از آنِ کسی می دانند که قدرت خود را برای ” تعالی بخشیدن و بهبود جامعه انسانی” (7) و در ” امر صلح اعظم” (8) به کار گیرد.
بنابر آنچه گفته شد باور نویسنده این است که آنچه آئین بهائی در پی آفرینش آن است، چنان جامعه ای نیست که در آن زنان دارای قدرت بیشتری باشند، بلکه بر عکس جامعه ای است که در آن ارزش و اهمیت قدرت تا حد زیادی کاهش یافته باشد. در چنین جامعه ای که زنان می توانند برابر با مردان قرار گیرند و آن نه در رقابت با مردان در به دست آوردن قدرت است، بلکه در به ظهور رساندن ارزش هایی است که ویژۀ زنان می باشد.
حضرت عبدالهاء دربارۀ برخی از ارزش های زنان چنین می فرمایند:
” هر گاه زنان مانند مردان از مزایای تربیت برخوردار گردند، معلوم خواهد شد که هر دو دارای استعدادی مساوی در کسب دانش و کمالات هستند. در بعضی از موارد زن بر مرد برتری دارد. زن بیشتر رقیق القلب است، ادراکش بیشتر است و شمّ درون یابی اش شدید تر است” (9)
” زن بیش از مرد دارای شجاعت اخلاقی است، همچنین دارای مواهبی است که بهتر می تواند بر خطر و سختی غلبه نماید… به طور کلّی امروزه زن نسبت به مرد دارای احساسات دینی قوی تری است، زن تیزهوش تر است و ادراکش بیشتر.” (10)
” اگر نساء به مثل رجال تربیت شوند، مثل مردان می شوند، بلکه احساسات زن ها بیشتر است. رقّت قلب زن ها بیشتر از مردها است.” (11)
منبع: نشریه پیام بهائی، شماره 293، انتشارات محفل ملی فرانسه، صص 21- 24
یادداشت ها
1- P. Berger & T. Luckmann, The Social Construction of Reality, Harmondsworth: Penguin, 1971
2- این نتیجه بر اساس مشاهدات گروه بندی اجتماعی نخستین، تحقیقات مردم شناسی در میان گروه های قبیله های دور، مطالعه اسطوره ها و مدارک باستان شناسی به دست آمده است. برای مطالعه گسترده تر نگاه شود به:
Mariyan French, Beyond Power : On Women, Men and Morals, London: Jonathan Cape, 1985, pp 25- 122
3- حضرت عبدالبهاء به نقل از: بهاءالله و عصر جدید، تالیف دکتر اسلمنت، حیفا 1932، ص 174
4- منتخباتی از مکاتیب حضرت عبدالبهاء، ویلمت، 1979، ص 247
5- حضرت بهاءالله به نقل از مقالۀ شخصی سیّاح، موسسه ملی مطبوعات امری، طهران، 119 بدیع، ص 130.
6- حضرت بهاءالله به نقل از ظهور عدل الهی، اثر شوقی افندی، ترجه نصرالله مودت، موسسه ملی امری، طهران 132 بدیع، ص 170.
7- Promulgation of Universal Peace,Wilmette: Bahai Publishing Trust, 1982, p 353.
8- ترجمه به مضمون از کتاب فوق الذکر.
9- Bahai Publishing Trust, Paris Talks,London:1970; p 161.
10- AbdulBaha in London, London: Bahai Publishing Trust, 1982, pp 103,105.
11- حضرت عبدالبهاء، به نقل از منتخباتی از آثار مبارکه دربارۀ تعلیم و تربیت، موسسه ملی مطبوعات امری، طهران، 132 بدیع، ص 89.
طلوعی دیگر(Tlgrm.in/tolouidigar)