حضرت عبدالبهاء می فرمایند:
«صيام سبب تذکّر انسان است. قلب رقّت* يابد، روحانيّت انسان زياد شود و سببِ اين ميشود که انسان فکرش حصر در ذکر الهی ميشود. از اين تذکّر و تنبّه لابد ترقيّات معنوی از برای او حاصل شود.» (۱)
حضرت ولی‌امرالله در اهمیت روزه چنین توضیح داده اند:
«این ایام، اصولاً ایام تذکّر و توجه و تقویت روحانی است و افراد مؤمنین باید در طیّ این دوره در تهذیب* و تزکیه* نفس خویش کوشیده و در احیاء و تجدید قوای معنوی مکنونه ی روحی خود سعی بلیغ مبذول دارند. بنابراین مقصود و حقیقت این ایام اصولا روحانی است. صُوم، رمز و تذکاری* است برای اجتناب از هواهای نفسانی و شهوانی.» (۲)
حضرت عبدالبهاء می فرمایند که نماز و روزه سبب بیداری و هوشیاری بوده و وسیله ایست برای حفظ از امتحانات و لغزش ها. حالت روحانی شخصی که روزه می گیرد بسیار اهمیت دارد. خودداری از خوردن و نوشیدن در ایام روزه ما را یادآور می شود که ما علاوه بر موجودیت جسمانی دارای موجودیت روحانی نیز می باشیم. ایام روزه برای پاک کردن خود از هوس ها، خودخواهی ها، تعصبات و سایر ناپاکی ها است و فرصتی به ما می دهد تا برای ارشاد و تقویت حیات روحانی خود به تفکّر و اندیشه بپردازیم. (۳)
حضرت بهاءالله میفرمایند:
«براستی میگویم از برای صوم و صلوة عندالله مقامی است عظیم، ولکن در حین صحت فضلش موجود و عند تکسّر* عمل به آن جایز نه. این است حکم حق جل جلاله از قبل و بعد، طوبی للسامعین و السامعات و العاملین و العاملات. الحمدلله منزل الآیات و مظهر البینات.» (۴)
کسانی که معاف از روزه داری هستند:
روزه داری از پایان پانزده سالگی تا هفتاد سالگی بر بهائیان واجب است.
طبق آیات کتاب مُستطاب اقدس، افراد مریض، مسافرین (در بعضی شرایط)، زنان در دوران بارداری، شیردهی و هنگام بروز عادت (قاعدگی)، افراد بالاتر از هفتاد سال و کسانی که به شغل های شاقّه اشتغال دارند از روزه گرفتن معاف هستند.
کسانی که به دلیلی از روزه داری معاف هستند، به قناعت و حفظ حرمت ایام صیام توصیه شده اند.
در رساله سؤال و جواب مرقوم است:
سؤال: در غير شهر العلاء اگر نفسی خواسته باشد صائم* شود جائز است يا نه و اگر نذر و عهد کرده باشد که صائم شود مجری مُمضی* است يا نه؟
جواب: حُکم صُوم از همان قرار است که نازل شده ولکن اگر نفسی عهد نمايد لِلّه* صائم شود به جهت قضاءِ حاجات و دونِ آن، بأسی نبوده و نيست و لکن حقّ جَلَّ جَلالُهُ دوست داشته که عهد و نذر در اموری که منفعت آن به عباد الله ميرسد واقع شود. (۵)
حضرت ولی امرالله می فرمایند:
«در كتاب مستطاب اقدس، حضرت بهاءالله، نسبت به حكم كلى صوم، بعضى استثنائات را مجاز فرموده‌اند، از جمله نفوسى كه به اعمال شاقه مشغولند، مثل كارگران صنايع سنگين، از روزه گرفتن معافند. در عين حال كه صوم فريضه‌اى است عمومى، حضرت بهاءالله اجرای آن را وظيفهء مخصوصهء فرد مؤمن تلقى و اعلام فرموده‌اند. لهذا هيچ محفلى حق ندارد اجراى آن را بر احباء تحميل كند و يا نفسى را به دليل عدم انجام آن مؤاخذه نمايد. اما فرد مؤمن مختار است پيرامون شرايط و مواقعى كه او را در نقض آگاهانه حكم صوم، مجاز و محق می‌دارد، هدايت محفل را طلب نمايد. اما او به هيچ وجهى ملزم و مجبور به انجام چنين كارى نيست.» (۶)
مأخذ:
۱- مائده آسمانی ج۹ ص۲۷
۲- نظامات بهائی، لجنه ملی نشر آثار امری ص۱۱
۳- اصول دیانت بهائی ص۳۵
(داریوش و گریس شاهرخ)
۴- گنجینه حدود و احکام، ص ۴۷
۵- گنجينه حدود و احکام، ص۴۴
۶- توقيع منيع صادره از جانب حضرت ولى‌امرالله
انوار هدايت، ص ٢٩٣
معانی برخی لغات:
رِقَّت: لطافت، نرمی، مهربانی
تهذیب: تربیت کردن و پاک و مُبَرّی ساختن اخلاق و اقوال و اعمال از عیب و نقص.
تزکیه: پاکیزه کردن، بی آلایش کردن
تَذکار: یاد کردن و به زبان آوردن، حمد و ثنای حق گفتن، دعا خواندن، بخاطر سپردن
تکسّر: کسالت و بیماری
صائم: روزه دار
مُمضی: تصویب و تأیید شده
لِلّه: برای خدا
برخی از احکام روزه (صوم)
- روزه داری بر هر بهائی مکلّفی که بالای پانزده سال تمام دارد، واجب است.
- روزه داری، از طلوع آفتاب تا غروب آن واقع می شود.
“کفّوا انفسکم عن الاکل و الشرب من الطلوع الی الافول ایّاکم ان یمنعکم الهوی عن هذا الفضل الذّی قدّر فی الکتاب.” (کتاب اقدس، آیه 47)
(نفوس خود را از خوردن و آشامیدن از طلوع تا غروب بر حذر دارید. مبادا که هوی و هوس شما را از این فضل که در کتاب مقدّر شده، منع نماید)
- شرایطی که در آن افراد از انجام این فریضه روحانی معاف شده اند، عبارتند از: بیماری، مسافرت (البته با شروط ویژه)، زنان در دوران بارداری، شیردهی و حین بروز عادت، سنّ هَرَم (سالمندان بالای هفتاد سال)، افرادی که به مشاغل شاقّه اشتغال دارند.
Tolouidigar
“لیس علی المسافر و المریض و الحامل و المرضع حرج عفی الله عنهم فضلاً من عنده انه لهوالعزیز الوهاب” (کتاب اقدس، آیه 44)
(بر مسافر و مریض و حامله و شیرده حرجی نیست. خداوند عفو کرده است آنها را فضلی از جانبش که اوست عزیز و وهّاب)
“براستی می گویم از برای صوم و صلات عندالله مقامی است عظیم و لکن در حین صحت فضلش موجود و عند تکسّر عمل به آن جایز نه این است حکم حق جل جلاله از قبل و بعد طوبی للسامعین و السامعات و العاملین و العاملات” (حضرت بهاءالله، رساله سوال و جواب، گنجینه حدود و احکام، ص 47)
“من کان فی نفسه ضعف من المرض او الهرم عفی الله عنه فضلاً من عنده انه لهوا الغفور الکریم ( کتاب اقدس، آیه 24)
(کسی که در بدنش ضعفی از بیماری و یا هَرَم (هفتاد سال به بالا) دارد، خداوند او را عفو کرده است به فضلی که از جانبش است براستی اوست بخشنده و کریم.)
” قد عفی الله عن النساء حین ما یجدن الدّم الصوم و الصلة و لهنّ ان یتوضأن و یسبحنّ خمساًو تسعین مرّة من زوال الی الزوال سبحان الله ذی الطلعة و الجمال هذا ما قدّر فی الکتاب ان انتم من العالمین (کتاب اقدس، آیه 31)
(خداوند عفو کرده است بر زنان هنگام بروز عادت (قاعدگی)، روزه و نماز را بر آن هاست که وضو بگیرند و هنگام ظهر، در تسبیح پروردگار نود و پنج مرتبه بگویند پاک و منزّه است خداوندی که صاحب طلعت و زیبایی است، این است آنچه در کتاب مقدّر شده است اگر از دانایان باشید.)
- در صورتی که ایّام محرّمه (مانند اعیاد یا روز شهادت حضرت باب) در این ماه واقع شود، روزه در آن روز واجب نیست.
” اگر عید مولود و یا مبعث در ایام صیام واقع شود حکم صیام در آن یوم مرتفع است” (حضرت بهاءالله، رساله سوال و جواب، کنجینه حدود و احکام، ص 49)
- برای تمام کسانی که به دلیلی از روزه داری معاف هستند، قناعت و ستر در این ایّام به احترام حکم الله واجب است.
حضرت بهاءالله در رساله سوال و جواب در خصوص حکم روزه کسانی که به اعمال شاقه اشتغال دارند می فرمایند: ” صیام نفوس مذکوره عفو شده ولکن در آن ایام، قناعت و ستر لِاَجل احترام حکم الله و مقام صوم، اولی و اَحَبّ.” (گنجینه حدود و احکام ، ص 46)
درمورد ایام صیام
پس از انقضای ایام هاء، نوبت به آخرین ماه از سال بهائی به عنوان شهر العلاء می رسد. ماه صیام بهائی در این ماه نوزده روزه قرار دارد. بهائیان از طلوع خورشید تا غروب آن به روزه داری می پردازند و از خوردن، نوشیدن، گفتار درشت و هر آنچه مکروه و ناپسند است، می پرهیزند.
” ای سائل، صوم عبارت از کفّ نفس است از جمیع مأکولات و مشروبات. دخان از جمله مشروبات است و انسان نباید لسان را به ظلمات فظیعه بیالاید و البهاء علیک.” ( حضرت عبدالبهاء، گنجینه حدود و احکام ص 45)
مسلّم است که مقصود اصلی از روزه داری پرهیز از خوردن نیست بلکه مهم تر از آن روحانیّتی است که در این ایام مخصوصه نصیب فرد صائم می شود و تلاشی است که او برای اجتناب از اعمال و افکار و گفتار ناپسند از خود نشان می دهد. اجابت فرمان خداوند و بندگی و خدمت به هم نوع، محبّت و عدالت و صداقت است که صائم را از مواهب روزه داری و امساک خود بهره مند می سازد.
فرد روزه دار هر سحرگاه برای ذکر و ثنای حق از خواب بیدار می شود و با ادعیه و مناجات های مخصوص ایّام صیام روز خود را آغاز می کند و هنگام غروب باز با ذکر خداوند و دعا و نیایش افطار می کند. از جمله ادعیه و مناجات های مخصوص روزهای صیام دعای بالا میباشد !
حضرت ولی امراللهّ در مورد ماه صیام که در آن از طلوع تا غروب آفتاب باید ازاکل و شرب امساك نمود
و نیز می فرمایند:
مع الاسف همه کس به سرعت و سهولت بر نفس غالب نمی شود.آنچه هر مؤمن مخلصی چه قدیم،چه جدید باید دریابد اینست که امر الهی حائز قدرت روحانی براي تجدید حیات ما می باشد.مشروط بر آنکه سعی نمائیم امکان تأثیر پذیري از این اقتدار را فراهم سازیم و در این زمینه دعا و مناجات بیشترین مساعدت ممکنه است ما باید از جمال اقدس ابهی تمنا کنیم یاریمان فرماید بر نقائص اخلاقیمان غلبه یابیم و قدرت ارادة خودمان را در تسلّط بر خود اعمال نمائیم.
انوار هدایت ش 394
ارتباط بین دین و علم، ارتباطی ناگسستنی است چه که خداوند، پدیدآورنده آن میباشد و باآفرينش كون و مکان، ظهور و بروز علم در کنار دین، ضروری مینماید.
روزه داری نه تنها موجب تامین سلامت روح و جان است بلکه به خاطر سلامت و صحت بدن آدمی،
حائز اهمیت میباشد. انسانی که به دنبال سلامت روح خویش در کنار جسمش نباشد، نمیتوان از او به عنوانی انسانی سالم و تکامل یافته یاد نمود.
بدن در هنگام روزهداری از مواد داخلی استفاده و آنها را مصرف میکند و مواد کثیف و عفونی که در بدن رسوب کرده و ریشه
بیماریهاست را از بین میبرد.
روزه داري با گرسنگی و خودداری از تغذیه تفاوت دارد. روزه به معنای علمی آن، رعایت کلیه اصول اساسی مربوط به تغذیه صحیح و پرهیز و دوری از خوردن و آشامیدن، در یک فاصله زمانی خاص میباشد. امروزه علم ثابت کرده است که روزه فواید فراوانی دارد. از فواید زیادی که برای روزه داری ذکر شده، به این موارد میتوان اشاره کرد: کاهش وزن، کاهش سطح کلسترول و قند خون، افزایش سرعت
متابولیسم، افزایش عمر، بهبود عادات غذایی و فعالیت مغز، تقویت سیستم ایمنی بدن و …
روزه از نفسانیات میکاهد و بر روحانیات میافزاید. هوی را به هدی تبدیل مینماید و جفا را به وفا. از برای تربیت نفس، دریاق اعظم و داروی اکبر است. حکمتها در آن مستور و مصلحتها در آن مکنون …
انسان روزه دار، در این دوره زمانی، سعی میکند تا تمام اعمال، رفتار، کردار و گفتار خود را اصلاح کند و هر روزش را بهتر از دیروز کند. یعنی زبانش را به خیر باز میکند و با لبی متبسم، سعی در آرامشو کمک به دیگران دارد
حضرت عبدالبهاء میفرمایند که نماز و روزه سبب بیداری و هشیاری بوده و وسیله ای است برای حفظ از امتحانات و لغزش ها. حالت روحانی شخصی که روزه می‌گیرد بسیار اهمیت دارد. خودداری از خوردن و نوشیدن در ایام روزه ما را یادآور میشود که علاوه بر موجودیت جسمانی دارای موجودیت روحانی نیز هستیم. ایام روزه برای پاک کردن خود از هوس ها، خودخواهی ها، تعصبات و سایر ناپاکی‌ها است و فرصتی به ما میدهد تا برای ارشاد و تقویت حیات روحانی خود به تفکر و اندیشه بپردازیم. روزه یک فریضه ی روحانی برای شخص بهائی است. اگر کسی به علّتی از روزه گرفتن معاف است، بهتر است حرمت ایام روزه را نگه دارد و در ملأ عام از خوردن و نوشیدن اجتناب کند.
(کتاب اصول دیانت بهائی، صفحه ی ۳۵)
کسانیکه از روزه گرفتن معافند
در کتاب اقدس نازل قوله تعالی:
“لیس علی المسافِر و المریضِ و الحامِلِ (١) و المُرضِع (٢) حَرَج (٣) عفی اللّه عنهم فضلاً من عنده انّه لهو العزیز الوهّاب.” (بند ١٦)
و در لوح نسّاج حاجی کاظم نازل قوله تعالی:
“لیس علی المسافر و المریض من حرج هذا من فضلی علی العباد.”
و در رساله سؤال و جواب نازل:
“سؤال – از صوم نفوسیکه در شهر صیام باشغال شاقّه (۴) مشغولند
جواب – صیام نفوس مذکوره عفو شده ولکن در آن ایّام قناعت و سَتْر لاجل احترام حکم اللّه و مقام صوم اولی و احبّ.”
“سؤال – از صوم و صلوة مریض
جواب – براستی میگویم از برای صوم و صلوة عنداللّه مقامی است عظیم ولکن در حین صحّت فضلش موجود و عند تکسّر (١) عملِ بآن جایز نه این است حکم حقّ جلّ جلاله از قبل و بعد طوبی للسّامعین و السّامعات و العاملین و العاملات الحمد للّه مُنزِل الآیات و مُظهِر البیّنات.”
و نیز در کتاب اقدس نازل:
“من کان فی نفسه ضعف من المرض او الهرم عفی اللّه عنه فضلاً من عنده انّه لهو الغفور الکریم.” (بند ۱۰)
در سؤال و جواب نازل:
“سؤال – از حدّ هرم
جواب – نزد اعراب اقصی الکبر (٢) و نزد اهل بهاء تجاوز از سبعین (٣).”
و در لوح “یا قلم الأعلی اذکر من اقبل الی اللّه” نازل قوله تعالی:
“اینکه از هرم سؤال نمودید نزد اعراب اقصی الکبر بوده ولکن عند اللّه تجاوز از سبعین .”
حضرت ولیّ امراللّه جلّت قدرته در لوح محفل مقدّس ملّی ایران شیّداللّه ارکانه مورّخ ١۴ شهر الرّحمة سنه ٩۵ میفرمایند:
“در جواب سؤال آنمحفل که آیا بالغین بحدّ هرم بطور مطلق مشمول عفوند یا در صورتیکه دارای ضعف باشند هر شخصیکه بالغ بحدّ هرم است مطلقاً مشمول عفو است.”
در شرایط مسافر که مشمول عفو است در رساله سؤال و جواب نازل:
“سؤال – از تعیین سفر
جواب – تعیین سفر نه ساعت از قرار ساعت مصنوع و اگر مسافر در جائی توقّف کند و معیّن باشد توقّف او تا یک شهر بیان باید صائم شود. و اگر اقلّ از یک شهر باشد صوم بر آن نیست. و اگر در بین شهر صوم وارد شود بجائیکه یکشهر بیانی در آنجا توقّف مینماید باید سه روز افطار کند و بعد از آن مابقی ایّام صوم را صائم شود و اگر بوطن خود رسد که دائم الاقامه در آنجا بوده است باید همان یوم اوّل ورود صائم شود”
“سؤال – از حدّ صوم مسافر پیاده
جواب – حدّ آن دو ساعت مقرّر شده اگر بیشتر شود افطار جایز.”
و نیز جمال قدم جلّ کبریائه در لوح ورقای شهید میفرمایند قوله تعالی:
“حدود سفر نه ساعت در کتاب الهی معیّن شده یعنی از مقامیکه حرکت مینماید تا مقامیکه اراده وصول بآن نموده نه ساعت باشد حکم صوم مرتفعست … و یومیکه قصد سفر مینماید آن یوم صوم جائز نه.”
حضرت ولی امرالله در مورد ماه صیام که در آن از طلوع تا غروب آفتاب باید از اکل و شرب امساک نمود چنین می فرمایند :
ایام صيام…اساساً دوره ای است برای تفکر و دعا و تجدید قوای روحانی ، دوره ای که شخص مؤمن باید بکوشد تا صفای باطن که لازمه حیات معنوی است در او حاصل شود و نیروهای روحانی را که در ذاتش نهفته است قوت و طراوت بخشد . بنا بر این حقیقت و مقصد صيام اصولاً امری است روحانی . صوم رمزی است از كفّ نفس و تذكاری است برای اجتناب از هواهای نفسانی و شهوانی .
( ترجمه )
تعمقی در آثار مبارکه و به یاد مسجونین عزیز در این «ایام صیام»
….نعیم از برای نفوسی که
به تراب سجن مُزَّینَنْد …
به نام خداوند بخشنده توانا
«طوبی از برای بصری که الیوم به مشاهده لئالی عمان بیان مقصود عالمیان فائز گشت و از برای سمعی که به اصغاء ندای مولی الوری که از افق اعلی مرتفعست مشرف. لازال کتاب الهی که فارق بین حق و باطل است اهل توحید را ندا می نماید و می فرماید:
«أعْمَلوا يا أوْليائى ما أمرْتُم بِهِ»
چه که مقام رجا به اعمال ظاهر و صوم و صلوة ما بین اعمال به مثابه شمس و قمر است در آسمان اوامر و احکام الهی،
خُذُوْهُما بِقُدْرَةٍِ مِن عِنْدِهِ، يا أيّها الطائرُ فِي هَواءِ مَحَبَّةِ اللهِ…»(۱)
«در صلوة و صوم اهمال نکنید. انسان بی عمل مقبول نبوده و نیست. در جمیع احوال به حکمت ناظر باشید. انّه اَمَرَ الکلَّ بما نَفَعَهم و یَنفَعُهم انّه هو الغنیّ المتعال.»(۲)
«طوبى از برای اصحابی که که مترصد اجرای اوامر الله بوده و هستند، صائمند به أمرش ، آکلند به أذنش ، قائمند بر خدمتش و ناطقند به ثنایش ، متنفسند به حبش ، طوبی از برای عشاق که از آفاق و بحر و بر گذشتند و به ذروه علیا و غایت قصوی فائز گشتند، طوبی از برای حزبی که احزاب عالم ایشان را از اصغاء حقیقت سدره منتهی محروم نساخت، نعیم از برای نفوسی که به تراب سجن مزینند… طوبی از برای نفوسی که در راه دوست یکتا حمل بلایا نمودند ، ایشانند جبال فضل حق جل جلاله….صد هزار طوبى از برای نفوسی که مترصد أمرند و زحمت صوم را لوجه الله حمل نموده اند، به قلیل قناعت کرده اند و از کثیر در سبیل خبیر گذشته اند. …. یا محمد علیک بهائی و عنایتی، ایام صیام است و از قبل به شهرالله موسوم. از حق می طلبیم نفوس آن مقام را مؤید فرماید به آن چه در کتاب از قلم اعلی نازل شده.»(۳)
۱- لئالى الحكمة جلد دوم صفحه ۲۲۷
https://t.me/Bahainoorlibrary/5904
۲- آیات الهی، جلد ٢، صفحه ٣٨٩
https://t.me/Bahainoorlibrary/2180
۳- لئالی الحکمة جلد اول صفحات ۱۸۵-۱۸۴
https://t.me/Bahainoorlibrary/5901
گوش جان بسپاریم به دکلمه ای دلپذیر از شعر «ای به سر زلف تو سودای من» سروده جناب طاهره
هوالله
خوشا به حال شما حکم الهی را مجرا داشتید و در ایام مبارکه به صیام قیام نمودید زیرا این صیام جسمانی رمزی از صیام روحانیست یعنی کف نفس از جمیع شهوات نفسانی و تخلق به اخلاق روحانی و انجذاب به نفحات رحمانی و اشتعال به نار محبت سبحانی.
منتخباتی از مکاتیب حضرت عبدالبهاء ج ۱ ص ۶۷
صیام رمزی است
حضرت عبدالبهاء میفرمایند :
صیام عبارت از اجتناب از مشتهیات نفسانی است. صیام جسمانی رمزی از آن است، سبب تذکّر است. باین معنی که همانطور که انسان از غذاهای جسمانی امساک میکند از مشتهیات و آمال نفسانی نیز باید اجتناب کند ولی تنها امساک از غذا اثر روحانی ندارد این تنها یک رمز و تذکّر است والّا اهمیّتی ندارد. پس صیام عبارت از امساک تامّ از غذا نیست و بهترین ملاک برای غذا خوردن اینست که شخص زیاده از حدّ و کمتر از احتیاج نخورد اعتدال لازمست.. در هندوستان جماعتی موجود است که بخود ریاضت میدهد و بتدریج از غذا کم میکند تا اینکه تقریباً بهیچ میرسد ولی به هوش آنها صدمه وارد میشود. شخص اگر مغز و جسمش بر اثر فقدان غذا ضعیف باشد قادر نخواهد بود بآستان الهی خدمت کند و بخوبی نمی‌تواند ببیند.
بهاءالله و عصر جدید، صفحه ۲۰۷
حضرت بهاءالله در لوح حاجی کاظم نسّاج دربارهٔ اهمّیّت روزه چنین میفرمایند قوله تعالی:
یا اَحِبّائی اَنِ اعْمَلُوا بِمٰا اُمِرْتُم بِهٖ فِی الکِتاب قَدْ کُتِبَ لَکُمُ الصِّیامُ فٖی شَهْرِ العَلاءِ، صُومُوا لِوَجْهِ رَبِّکُمُ العَزیزِ المُتَعٰالِ.
گنجینهٔ حدود و احکام صفحه ۳۶
مضمون بیان مبارک به فارسی چنین است:
ای احبّای من، عمل کنید به آنچه امر شده است بر شما در کتاب، بدرستی که واجب شد بر شما روزه در شهر العلاء. روزه بگیرید از برای خشنودی خداوندتان که گرامی است و بلند مرتبه.
احباء عزیز سوال از عید صیام نمودند که آیا در آثار بهائی نام عید صیام ذکر شده است ؟
در آثار و کتب امری مانند لوح زین المقربین ، کتاب امر و خلق جلد 4 ، گنجینه حدود و احکام ص 52 ، رساله سوال جواب حضرت عبدالبها و همچنین در کتاب فرائد کلمه عید صیام مشاهده میشود. بیان حضرت رب اعلی که مورد تایید جمال مبارک در این دور میباشد از عید صیام نام برده شده. همچنین پیام زیر از دارالانشاء نشان از وجود عید صیام و نوروز دارد و نباید عید صیام را جایگزین عید نوروز ( و برعکس ) قرار داد.
17 جون 2007
جناب ——–
یار عزیز روحانی
پیام الکترونیک مورّخ 31 مارس 2007 شما، دربارۀ برگزاری عید صیام مقارن نوروز، در مرکز جهانی واصل گردید و برای مطالعه به دارالتّحقیق ارسال شد. به ضمیمه یادداشت تهیّه شده توسّط دارالتّحقیق در جواب به سؤال شما ارسال می‌گردد. امید چنان است که مفادّ این سند اطّلاعاتی را که لازم دارید در اختیار شما قرار دهد.
با تحیّات ابدع ابهی
دارالإنشاء
ساحت رفیع بیت‌العدل اعظم
از: دارالتّحقیق
دارالتّحقیق نگرانی‌های مطرح شده توسّط جناب … در پیام الکترونیک مورّخ 31 مارس 2007 را که در مرکز جهانی بهائی واصل شده مطالعه کرده است. ایشان اظهار می‌دارند که سالهای متمادی، برخی از پناهندگان بهائی ایرانی و عرب 21 مارس را “اعیاد توأمین” تلقّی کرده‌اند، یعنی، عید نوروز و صیام یا “عید صیام”. در برخی موارد، “عید صیام” آشکارا از اهمّیتی به مراتب بیشتر از نوروز برخوردار شده، و به 21 مارس فقط به عنوان عید صیام اشاره شده که یادگار “عید فطر” اسلامی است. ایشان اظهار می‌دارند که در آثار مبارکه هیچ اشارتی به “عید صیام” نیافته‌اند و دو بیان از آثار حضرت بهاءالله را نقل کرده‌اند که بر عظمت نوروز و رابطه‌اش با ایّام صیام تأکید دارند. امّا به نظر ایشان، “تحت نفوذ و تأثیر فرهنگ اسلامی در خاور میانه، ما در جریان ایجاد یوم دهم از ایّام محرّمه هستیم.”
دارالتّحقیق هیچ بیانی در آثار مبارکه نیافته است که 21 مارس را به عنوان “عید صیام” به جای برگزاری نوروز، یا علاوه بر آن، ذکر کرده باشد. البتّه، همانطور که جناب … قطعاً واقفند، آثار مبارکۀ امریّه، سطوت میثاق و درایت و مراقبت بیت‌العدل اعظم، حافظ امرالله در مقابل نفوذ و تأثیرات فرهنگی یا عقاید ناصوابی است که تمامیت و خلوص آن را ممکن است دچار مخاطره سازد.
مطلب آخر آن که به نظر میرسد توجّه به این نکته مناسبت داشته باشد که بیت‌العدل اعظم تا این زمان دربارۀ اشارات به عید صیام در رابطه با نوروز که گاهی اوقات در مکاتیب تشکیلات و بهائیان خاورمیانه مشاهده میشود، اظهار نظری نکرده‌اند. سکوت معهد اعلی در این رابطه مؤیّد آن است که آن هیأت نورا این موضوع را دارای اهمّیت ثانویه می‌دانند.
با توجه به توضیحات دارالانشاء متوجه این نکته می شویم که عید صیام و نوروز هر دو ، یک روز محسوب و نباید عید صیام را جایگزین عید نوروز ( و بر عکس ) نمود و یا اهمیت آن را بیشتر دانست. احبای عزیز الهی باید در نظر بگیرند که پاسخ دارالانشاء نسبت به سوال مطرح شده میباشد و نباید به موارد دیگر تعمیم داده شود و وارد مسائل فرعی شد.
(مضمون: ای قلم اعلی، بگو ای مَلَأ انشاء، ایام معدودی را به صیام (روزهداری) بر شما نوشتیم و بعد از اکمال آن، نوروز را عید برای شما قرار دادیم. چنین روشن کرده است آفتاب بیان از افق کتاب از جانب مالک مبدأ و مآب.)
کانال گُل مَستور (https://t.me/Gol_e_Mastour)
کانال طلوعی دیگر (http://Tlgrm.in/tolouidigar)
کانال پیام روحانی ()
کانال اندیشه (https://t.me/Andishebahai)
کانال ندای دل (https://t.me/nedayedel9)
کانال طلوع کرمل (https://t.me/tolo_e_carmel)
کانال تلگرام نیایش (https://t.me/niaayesh)