در رابطه با دخانیات: «به وجدان شخصی منوط است و اهمیت اساسی ندارد». به دلایل بهداشتی و روحانی بهائیان از کشیدن سیگار منع میگردند ولی خود مخیرند.
مصرف مواد مخدر و حشیش و روانگردان و …، صرفاً با تجویز پزشک حاذق برای درمان بیماری قابل مصرف است.
پدر لوحی دیگر حضرت عبدالبهاء می فرمایند:
« امّا منهیات دیگر که ضرر فوری ندارد ولی تأثیرات مضرّه به تدریج حاصل گردد ، آن منهیات نیز عندالله مکروه و مذموم و مدحور، ولی حرمت قطعی منصوص نه بلکه تنزیه و تقدیس و طهارت و پاکی و حفظ صحت و آزادگی مقتضی آن ؛ از آن جمله شرب دخان است که کثیف است و بد بو و کریه است و مذموم و به تدریج مضرّتش مسلّم عموم … » ( منتخباتی از مکاتیب حضرت عبدالبهاء ، چاپ صفحۀ 144 )
کتاب مستطاب اقدس: قد حرم علیکم شرب الافیون انا نهیناکم عن ذلک نهیا عظیما فی الکتاب والذی شرب انه لیس منی اتقوا الله یا اولی الالباب.”(مضمون فارسی: همانا بر شما مصرف افیون حرام شده است.به درستی که شما را از این کار در کتاب به شدت نهی کرده ایم. و اگر کسی افیون مصرف کند.همانا او از من نیست.ای دانایان! از خدا بترسید.
حضرت عبدالبهاء:«ناس را نصیحت نمائید که از این افیون و حشیش زقوم بیزار شوند و به درگاه احدیت توبه نمایند، خمر سبب ذهول عقل است و صدور حرکات جاهلانه و تن ناهل و انسانرا بکلی خائب و خاسر نماید با وجود این چگونه جسارت نمایند»
حضرت عبدالبهاء: «ترياک نفوس را از خاک پست‌تر کند»
حضرت وليّ امراللّه فرموده‌اند که از لوازم تقديس و تنزيه اجتناب تامّ از شرب افيون و احتراز از استعمال مواد مخدّره اعتياد آور است .
حضرت عبدالبهاء: امّا مسئله افيون کثيف ملعون نعوذ باللّه من عذاب اللّه به صريح کتاب اقدس محرم و مذموم و شربش عقلاً ضربی از جنون و به تجربه مرتکب آن به کلّی از عالم انسانی محروم . پناه به خدا می برم از ارتکاب چنين امر فظيعی که هادم بنيان انسانی است و سبب خسران ابدی .
بیت العدل اعظم: “در این ایام چنانچه بعد از مهلت مقرر نفوس معتاد شرب افیونرا ترک نگفتند آنان را منفصل اداری نمائید” دستخطهای معهد اعلی ج۲ ص۱۳۳
اگر فرد بخواهد ترک کند، محفل روحانی محلی به این فرد تمام کمکهای لازم برای ترک را میرساند. ولی اگر فرد اصرار بر معتاد ماندن داشت و تلاشی برای اصلاح نداشت، به این فرد تذکر میدهند و او را از این عمل برحذر میدارند. اگر افاقه نکرد این فرد طرد اداری میشود و از جامعه بهائی بیرون میرود.
در دیانت بهائی حکم امر به معروف و‌نهی از منکر منسوخ شده و بهائیان از مداخله در تصمیمات شخصی و ایمانی دیگران منع شده اند.
حضرت بهاءالله در این عصر انسانها را از امر به معروف و نهی از منکر کردن دیگران نهی فرمودند و امورات شخصی را واگذار به خود افراد و میزان ایمان شخصی آنها فرمودند.
«سبحان اللّه قلم اعلی در ليالی و ايّام اولياء را به معروف امر فرموده و از منکر نهی. در بعضی الواح اين کلمه عليا نازل : طوبی از برای نفسی که بشنود و نگويد. اگر نيکوئی از کسی بينند به مکافات قيام کنند. اگر ضرّی مشاهده کنند صبر نمايند و بخدا گذارند. ضرب و شتم و جنگ و جدال و قتل و غارت کار درنده‌های بيشۀ ظلم و نادانی است. اهل حقّ از جميع آن مقدّس و مبرّا» …حضرت بهاءالله
امر به معروف و نهی از منکر در واقع برای آگاهسازی جامعه نسبت به فرائض دینی و یا فضائل اخلاقی بوده. ولی در این عصر ارتباطات که در سراسر جهان از لحظه لحظه هم با خبرند لزومی به تذکر و آگاهی رسانی فرد به فرد نسبت به این مسائل نیست. کتب و مطالب دینی و اخلاقی و وجدانی بطور گسترده در اختیار عموم هست و خود افراد شخصا میتوانند مسائل دینی را مطالعه کرده و کسب آگاهی و معلومات کنند.
امر به معروف به نوعی مداخله در تصمیمات فردی و شخصی است که شاید باعث کدورت خاطر شود و حتی با مجادله خاتمه پذیرد. با امر به معروف کردن دیگران در واقع ما در مقام قاضی قرار میگیریم و خوب و بد بودن تصمیمات شخصی دیگران را قضاوت میکنم. همچنین، فرد ناهی به مخاطب این پیام را میرساند که منِ ناهی از شما بهتر میدانیم و درک میکنم. این خود یک حس خودبرتر بینی کاذب در تذکر دهنده ایجاد میکند و یک حس «تحقیر» در مخاطب. این میتواند یک نوع توهین تعبیر شود.
.
مضاف بر آن مسائل دینی و وجدانی قطعاً به «ایمان» شخصی افراد بستگی دارد و دیانت بهائی آنرا مسئله ای بین افراد و خدای آنها میداند و دیگران را از مداخله در آن برحذر داشته است. این ایمان یعنی میزان اعتقاد افراد به آنچه باور دارند. امر به معروف یعنی ما «به جای خداوند» میزان اعتقادات و ایمان شخصی افراد را اندازه میگیریم. مثلا وقتی به دیگران در مورد حجاب تذکر میدهیم، یعنی بدحجابی را مظهر فساد و بی دینی میدانیم و ایمان مذهبی این افراد را محک میزنیم که قطعاً کاری ناصحیح است.
.
حضرت عبدالبهاء میفرمایند: «هر انسانی باید اول در فکر تربیت خویش باشد، در فکر این باشد که خودش کامل گردد زیرا اول تربیت نفس خویش لازم است»
- مضمون حدیث امام صادق: حلال و حرام پیامبر اسلام تا قیامت حلال و حرام است. باید توجه داشت که منظور از قیامت، پایان جهان هستی نیست بلکه قیامت یعنی هنگام قیامِ قائمِ موعود و روزی که موعود به (کِتابٍ جَدید و اَمرٍ جَدید) قیام میکند. پس قیامت یعنی پایان فروعات اسلامی که با کتاب جدید و دین جدید و فروعات جدید جایگزین میشود.
- در دیانت بهائی گوشت خوک حرام نیست.
- در قرآن آمده: «تنها مُردار، خون، گوشت خوك و آنچه را نام غيرِ خدا به هنگام ذبح بر آن گفته شود، حرام كرده است».
- «خنزیر» به خوک ترجمه شده است ولی در حقیقت «خنزیر» صدها گونه دارد. حتی «گراز» هم از انواع «خوکهاست» که در شهرهائی از ایران بطور سنتی برای خوردن شکار میشود.
- در رابطه با مضرات گوشت خوک از نظر علمی باید گفت که مصرف هر گوشتی مضراتی دارد چون انسان اصولاً گوشتخوار نیست بلکه «میوه خوار» هست
- و دیانت بهائی به نص صریح توصیه کرده است که انسان برای سلامتی «بهتر است فقط میوه و سبزیجات» مصرف کند.
- گفته میشود که (خوک از مدفوع یا باقیمانده حیوانات دیگر تغذیه میکند). ولی واقعیت اینست که کشورهای مصرف کننده در تمیزترین و صنعتی ترین شکل ممکن خوک را پرورش میدهند، واکسن میزنند، غذای مناسب میدهند و در جای تمیز نگهداری میکنند. یا میگویند (خوک عرق نمیکند). در حالیکه خوک هم زیر پوست غددِ عرق دارد. یا (سرش را بالا نمیتواند نگهدارد) و …افسانه های دیگر. این ها واقعاً بیشتر جنبه توجیهی دارد تا علمی.
- طبیعتاً خوکی که در صدراسلام و عربستان حرام شده مشخص نیست چه گونه ای بوده است، در چه محیطی زیست میکرده و خوراکش چه بوده. ولی کشورهای مصرف کننده سالهاست که در محیطی بهداشتی آنها را پروش میدهند.
- بحار الانوار ج 13 ص 67،68 از امام صادق : رسول خدا فرمود: سوگند یاد میکنم به خدایی که جانم در دست قدرت اوست هر آینه نزدیک است که پسر مریم (حضرت مسیح – حضرت بهاءالله)حکم عدل را از آسمان برای شما فرود آورد و آن این است که صلیب را میشکند و «خوک» را میکشد و … وجزیه را برمیدارد و مال دنیا را به حدی به خلائق میدهد که بعد از آن احدی دیگر آن را قبول نکند.
- منظور از رجعت مسیح در کتب اسلامی ظهور روح مسیح یعنی حضرت بهاءالله است وگرنه جسم آن حضرت که ۲۰۰۰ سال است بر صلیب رفته. منظور از کشتن خوک، نسخ قوانین اسلام است که در قیامت (هنگامِ ظهور قائم) این اتفاق میفتد.
جزیه را از بین میبرد (یعنی غیر مسلمان که باید به مسلمان جزیه میداد دیگر نمیدهد). - یاران عزیز، به توصیه دیانت بهائی بیشتر میوه و سبزیجات مصرف کنیم.
- قطعا زمانی نماز جماعت ضروری بوده
- بهائیان نماز را یک راز و نیاز فردی و یک حالت روحانی و قلبی بین انسان و آفریدگار هستی میدانند که در هر حالتی باعث آرامش روان انسان میشود. نماز و مناجات و اقتدا و ایمان و امید داشتن به یاریِ یک «حامی توانا» بطور نا خودآگاه موجب مرتفع شدن ناملایمات روحی و اضطرابات درونی و کاهش استرس میشود.
- حضرت عبدالبهاء میفرمایند: «اگر جمیع احزان احاطه نماید، چون به مناجات در صلوه مشغول گردیم کل غموم زائل و روح و ریحان حاصل گردد. حالتی دست دهد که وصف نتوانم و تعبیر ندانم…»
- بهائیان سه نماز دارند، و میتوانند یکی را انتخاب کنند و در روز بخوانند. نماز وُسطا که سه مرتبه در روز خوانده میشود یا نماز کوچک که بسیار کوتاه است و بین ظهر تا غروب یکبار میتواند خوانده شود و یا نماز بزرگ که هرگاه فرد حالت توجه به خداوند کند و احساسات روحانی دست دهد یکبار میتواند بخواند. و فقط «نماز میت» است که همه در نهایت سکوت دست به سینه ایستاده و با احترام ایستاده، یک نفر آنرا تلاوت میکند که او نیز حکم تلاوت کننده را دارد نه پیش نماز. این خود به نوعی ابراز احترام جمعی به یک متوفی و وداع و طلب مغفرت جمعی پیش از دفن اوست. غیر از این، همه نمازهای دیگر باید بصورت فردی و در خلوت و سکوت و سکون فردی تلاوت شوند.
- این موجب میشود که در این حالت روحانیِ فردی انسان تمرکز بهتری هم روی متونی که تلاوت میکند داشته باشد، هم سکوت و آرامش حاکم در محیطِ اطراف به آرامش درونی او کمک کند.
- همانطور که در تصاویر دیده میشود وقتی خلوت و راز و نیاز با این کیفیت خوانده شود، که یکی بچه سواری بدهد، دیگری با گوشی تکست کند، یکی دیگر سرش را در کف پای فرد جلویی بچسباند و از بوی ناخوشایند پا در سالن نماز تمام هوش و حواس او برود، این دیگر آرامش و سکون قلبی نخواهد بود و اصلا فلسفه نماز و نیایش تغییر میکند.
- دوم اینکه، در راز و نیاز و نیایش روحانی با خالق هستی، هیچ کس نباید از امتیاز خاصی برخوردار باشد و در محراب برود و همه به او اقتدا کنند. بلکه همه در مقابل آفریدگار یکسان و برابرند.
- شاید دورانی که مردم نماز خواندن بلد نبودند و امکانات آموزشی فراهم نبوده، نیاز بوده است که فردی کمی جلوتر بایستد و او نماز بخواند و بقیه پشت سر او تکرار کنند و یاد بگیرند ولی امروزه با وجود اینهمه وسایل آموزشی و اطلاع رسانی نیازی به این کار نیست. .
۱_منع از برده داری (قد حرّم علیکم بیع الاماء و الغلمان ) خرید و فروش کنیز و برده هر دو حرام است
۲_ منع از استغفار نزد علمای روحانی (لیس لاحدٍ ان یستغفر عند احدٍ توبوا تلقاء انفسکم) در دین #بهائی کسی در مقابل کشیش اعتراف نمیکند تا گناهان او را پاک کند
۳_ منع از دست بوسی (قد حرّم علیکم تقبیل الایادی). این حکم بدین جهت است که افراد با دست بوسی ابراز خاکساری و بندگی و عبودیت نسبت به یک انسان دیگر نداشته باشند. در سفر حضرت عبدالبهاء به غرب زائرین آمریکایی غیربهائی و بهائی به زیارت ایشان میایند. در این میان عده ای به رسم آن دیار که دست روحانیون و بزرگان را میبوسیدند، دست حضرت عبدالبهاء را نیز میبوسند. اینجا اول باید مد نظر داشت که این دست بوسی در رسوم غربیان و برای احترام بوده نه ابراز خاکساری و بندگی. ثانیاّ این افراد از چنین حکمی در کتب بهائی اطلاع نداشتند. ثالثاً حقیقت ادیان ایجاد الفت و دوستیست تا بی حرمتی و نزاع و اهانت و جدال. و حضرت عبدالبهاء برای اینکه اهانتی و تخریبی در جمع نسبت به کسی نشده باشد دستشان را نمیکشند و فرار کنند و اون افراد را شماتت کنند. سبب ظهورِ دین محبت است و الفت، نه نزاع و جدال و قتال
.
۴_ منع از تکدّی و سؤال (لا یحلّ السؤال و من سئل حرّم علیه العطا). بدین جهت که گدائی تبدیل به اشتغال نشود
۵_ منع از حمل اسلحه (قد حرّم علیکم حمل الآت الحرب الّا حین الضرورة). استفاده از آن فقط برای دفاع از جان خویش و خانواده مجاز است
۶_ نسخ حکم محدودیّت در معاشرت و امر به محبّت با جمیع ادیان بروح و ریحان (عاشروا مع الادیان کلّها بالرّوح و الرّیحان ) حضرت ولی امرالله در توضیح میفرمایند که این مصاحبت و مرافقت شامل افرادی که به دشمنی با خداوند «کمر همت» بسته و فساد میکنند نیست. یعنی افراد یک زمان هست که سهواً خطایی مرتکب میشوند، یک زمانی هست که برای این دشمنی و فساد پافشاری دارند. این افراد را نباید در زمره و حلقه دوستان خود قرار دهیم.
۷_ منع از امر به معروف و نهی از منکر (لا تعترض احد علی احد). کسی اجازه دخالت در زندگی شخصی دیگران را به بهانه «دیانت» ندارد
۸_ نسخ حکم نجاست (کذلک رفع الله حکم دون الطّهارة عن کل الاشیاء و عن مللٍ الاخری). خوک یا سگ یا انسان و همه «مخلوقات» خداوند «خود به خود» نجس نیستند
.
۹_ منع از ارتقاء بر منابر برای موعظه و خطابه (قد منعتم عن الارتقاء الی المنابر)
.
۱۰_ منع از سبّ و لعن و نفرین (لا تسبّوا احداً بینکم و لا تتّبعوا خطوات الشّیاطین). خیرخواه اهل عالم باشید .
Hosham.nikbakht(https://t.me/joinchat/AAAAAEGdZElUpCR5dLaQjw)
@bahai19