حضرت بهاءالله:
1 – ” إذا مرضتم ارجعوا إلى الحذّاق من الأطباء إنّا ما رفعنا الأسباب بل أثبتناها من هذا القلم الّذي جعله الله مطلع أمره المشرق المنير ” (كتاب اقدس – بند 113)
2 – ” لَا تَتْرُکِ الْعِلاجَ عِنْدَ الإِحْتِيَاجِ وَدَعْهُ عِنْدَ اسْتِقَامَةِ المَزَاج “
(از لوح مبارک طبّ ص ٣-٢٢٢ مجموعه الواح حضرت بهاءالله)
3- ” قَابِلِ الأَمْرَاضَ بِالأَسْبابِ وَهَذَا القَوْلُ فِي هَذَا البَابِ فَصْلُ الخِطَابِ ”
(لوح مبارک طبّ ص ٢٢٣ مجموعه الواح حضرت بهاءالله)
4 – ” لعمری الطّبيب الّذي شرب خمر حبّي لقاؤه شفاء ونفسه رحمة ورجاء قل تمسّکوا به لاستقامة المزاج إنّه مؤيد من الله للعلاج” (از لوح مبارک طب ص ٥-٢٢٤ مجموعه الواح حضرت بهاءالله)
5 – ” امر مبرم الهی آنکه بايد مريض بطبيب حاذق رجوع نمايد و آنچه بگويد بآن عمل کند “.
(ص ٢٤٣ گنجينه حدود و احکام)
6 – ” حکم الله آنکه مريض به تجويز اطبّاء بايد عمل نمايد ولکن حکيم بايد حاذق باشد در اينصورت آنچه امر کند بايد بآن عمل شود چه که حفظ انسان لدی اللّه از هرامری اعظم تر است . حقّ جَلّ جَلالُهُ عِلْم اَبدان را مقدّم داشته چه که در وجود و سلامتی آن اجرای احکام بر او لازم و واجب . دراين صورت سلامتی مقدّم بوده و خواهد بود “.
(ص ١١-١٠ ج ٣ امر و خلق)
7 – ” حاذقين اطبّا و جرّاحين آنچه بنمايند درباره مريض ممضی و مجری است ولکن بايد بطراز عدل مزيّن باشند اگر بحقّ عارف باشند البتّه اولی و احبّ است ” (ص ٤-٢٤٣ گنجينه حدود و احکام)