در میان فیلسوفان کسی که سرچشمه های حکومت مطلقۀ نازی و استالینی را مکشوف داشت خانم هانا آرنت H.Arendt آلمانی بود که سال ها در امریکا اقامت گزید و از یورش هیتلر به فرهیختگان، مصون ماند.
نباید انتظار داشت که همه زنانی که برای برقراری صلح تلاش کرده اند، شناخته و نام آور باشند. زنان در سال 1931 پیش بینی جنگ دوم جهانی را می کنند و کمیتۀ زنان برای خلع سلاح را به وجود می آورند.
در سال 1932، هشت میلیون زن از سراسر جهان، بیانیّه ای را برای تقاضای خلع سلاح کامل، امضا می کنند و برای کنفرانس خلع سلاح در ژنو می فرستند.
در 1934 اتحادیه بین المللی مادران و مربّیان زن، اعلامیه ای منتشر می کنند که صلح را از همۀ رؤسای روحانی جهان مطالبه می کنند. در سال 1934 کمیته ای جهانی از زنان برای مبارزه با جنگ و فاشیسم در آمستردام ولادت می یابد. در سال 1940 یک کنفرانس جهانی زنان به طرفداری از صلح (در اوایل جنگ) در کوبا بر پا می شود. متأسفانه سیل مهیب کینه توزی ها نیرومند تر از آن است که جلوی آن را به آسانی بتوان گرفت.
سال 1981 هزاران زن در ممالک مختلف اروپا از جمله انگلستان به راه پیمایی بر ضدّ استقرار سلاح های قارّه پیمای امریکا در اروپا اقدام می کنند. این نوع راهپیمایی به خاطر صلح در تاریخ معاصر موارد متعدد دارد.
علاوه بر آنچه گفته آمد زنان در تاریخ قرن گذشته نقش مهمی در فعالیت های انسان دوستانه داشته اند که خود کمکی موثر به برقراری آرامش در جامعه بشری است مثلاً لیدی بلامفیلد بهائی انگلیسی در دهۀ دوم قرن بیستم خدماتی را به نفع کودکان جهان آغاز کرد. هلن کلر Keller(2) با نوشته های خود، نور امید را به دل همه معلولان و عجزۀ جسمی باز آورد. زنان در مجالس شورا غالباً برای بهتر کردن زندگی سالخوردگان، فقیران و درماندگان قوانینی گذاردند و بسیاری از امتیازات و آزادی ها که زنان به دست آورده اند، مدیون و مرهون این وُکلا است.
ماریا مونتسوری (1870- 1952) از کسانی بود که روش تعلیم و تربیت کودکان را در جهان دگرگون کرد و امروزه بسیاری از مدارس به نام او و پیرو روش نوین او هستند و او بود که در عین کمک به رشد اطفال از طریق مِتُدهای “فعّال”، معتقد به لزوم احترام به شخصیت آنها بود.
بر آنچه مذکور آمد باید اضافه کرد که اگر مردان در عرصۀ جنگ به محافظت سرزمین خود کوشیدند، زنان در پشت جبهه ادارۀ همۀ امور مربوط به اقتصاد، صنعت و کشاورزی کشورهای درگیر جنگ را عهده دار شدند. و اگر زنان نبودند حتی ادامۀ حیات برای مردان جنگ آور، غیر ممکن می شد.
زن حامی و حافظ حیات است و از این رو هیچ زنی نیست که ویران کردن حیات را به طبیعت خود خواستار باشد. دریغ که جامعۀ بشری از این امر بی خبر است که زنان بهائی در سراسر عالم چگونه از حدود یک قرن پیش، کودکان خویش را با اندیشۀ صلح و دوستی و یگانگی جمیع ابناء بشر می پرورند. زن بهائی، تعصب نژادی، ملّی و فرهنگی را طرد می کند، در ذهن اطفال خود خشونت و ستمگری و اجحاف به حقوق دیگران را ممنوع و مردود جلوه می دهد و خود در ساختن الگوی دنیائی بر پایۀ اخوّت عمومی سهم عمده دارد.
یادداشت ها:
- بر اساس گزارش جهانی توسعه و رشد انسانی در سال 1995 تا آن سال 9 زن جایزۀ صلح نوبل را ربوده اند. 8 زن برندۀ جایزۀ ادبیات شده اند و 6 زن برنده جایزه شیمی و فیزیک نوبل شدند.
- هلن کلر هم کور و هم کر و لال لود. به مدد خانم سالیوان خواندن و نوشتن آموخت و زبان باز کرد و همۀ درآمدهای خود را تا دم مرگ (1968) وقف بهبود بخشیدن به زندگی معلولان کرد.
منبع:
نشریه پیام بهائی، شماره 256، ص 46-48
طلوعی دیگر(Tlgrm.in/tolouidigar)