احکام دیانت بهائی

نهی از اعتراف گناه نزد خلق

روحانیّون در هر مذهب چنین می نمایند و بسیاری از مردمان نیز چنین می دانند که اولیای دین راهنمای مؤمنین در امور آئین خویشند و نزدیکی بیشتر با آفریننده جهان دارند اینست که عامّه مردم غالباً به آنان توجّه کرده برای رفع حاجات خویش از روحانیّون و زاهدان وغیره یا تقاضای دعا می کنند و یا توسّط ایشان برای آمرزش گناهان خویش شفاعت می جویند.

این نوع تفکّر البتّه صحیح نیست زیرا انسان ولو انکه کسوت روحانیّون را در بر داشته باشد بالاخره انسان است جایز الخطا است. ضعیف و ناتوان و معدن نقایص بی پایان است. اگر کسی به حکم وجدان طالب غفران و از گناه خویش شرمنده و هراسان باشد باید تنها به درگاه خداوند بخشاینده مهربان روی آورد نه در نزد این و آن.

همچنین با ضربات شلّاق یا با تهدیدهای دیگر کسی را وادار به توبه نمودن چه ارزشی دارد زیرا توبه حقیقی همراه با حضور قلب در خلوت است و راز و نیاز با خداوند بی نیاز است نه در محضر قاضی و کشیش و کاهن و هاخام.

به فرموده حضرت بهاءاللّه جز حضرت رحمان بر آمرزش گمراهان و گناهکاران قادر نبوده و نیست. کسی که هستی نیافته چگونه هستی بخشد و از صاحب خطا چه توقّعی خطا کار دیگر را عفو نماید?

استغفار در نزد خلق مضرّت دیگری نیز دارد و آن تلقین حسّ حقارت در انسان است. کرامت انسان، مقام شامخ انسان که به فرموده قرآن کریم خلیفه الهی بر زمین است اجازت نمی دهد که ما آدمیان خود را حقیر و بیچاره شماریم و در پیش هم نوع خود که معلوم نیست قوی تر و برتر و بهتر از ما باشد خود را زبون سازیم و به زانو افتیم.

حضرت بهاءاللّه در لوح بشارت که از آثار معروف ایشان است میفرماید: ” باید عاصی در حالتی که از غیراللّه خود را فارغ و آزاد مشاهده نماید طلب مغفرت و آمرزش کند. نزد عباد اظهار خطا یا و معاصی جائز نه، چه که سبب و علّت آمرزش و عفو الهی نبوده و نیست. و همچنین این اقرار نزد خلق سبب حقارت و ذلّت است و حقّ جَلّ جلاله ذلّت عباد خود را دوست ندارد. انّه هو المشفق الکریم. عاصی باید ما بین خود و خدا از بحر رحمت رحمت طلبد و از سماء کریم مَغفِرَت مسئلت کند”. ((مجموعه الواح حضرت بهاءاللّه،ص12))

ملاحظه فرمائید که حضرت عبدالبهاء این حکم کتاب اقدس را که استغفار نزد بندگان خود را نهی فرموده اند به چه وضوحی بیان می فرماید: ” مغفرتِ خطا یا به عمل به وصایای. انبیاء می شود نه به اقرار و ایمان زبانی و دعا و نَفَسِ رؤسای مذهبی.” ((امر و خلق، جلد3، ص 437))


کانال هشام نیکبخت (https://t.me/bahai_19)