در دیانت بهائی آنچه که با خرد و عقل آدمی مخالف و مغایر باشد خرافات و اوهام شمرده میشود که مذموم و دکان داران آن نکوهش شده اند
“عطیه کبری و نعمت عظمی در رتبه اولی خرد بوده و هست … خرد پیک رحمن است و مظهر اسم علام . به او مقام انسان ظاهر و مشهود”
“در عالم انسانی موهبتی اعظم از عقل نیست عقل کاشف حقایق اشیاء است عقل میزان ادراک است لهذا هر مسئله ای را به میزان عقل موازنه نمائید اگر مطابق عقل است فهو المطلوب اگر مخالف است شبهه ای نیست که وهم است “
موادی از قبیل رمل و فال و چشم زدن و از این دست که در میان بعضی ملل و اقوام شایع است مردود شمرده شده اند .
“در خصوص چشم پاک و ناپاک یعنی اصابت عین … این محض توهم است ولی احساساتی از این وهم در نفوس حاصل گردد آن احساسات سبب حصول تاثیرات شود”
“در موادی که فرد حاجتی دارد باید به دعا و مناجات روی آورد . آداب و رسوم خرافی چون دخیل بستن به درخت و شمع نهادن در سقاخانه و سفره نذری گستردن و افعالی از این گونه که نزد ایرانیان متداول بوده است دیگر محملی ندارد در مورد بیماری مراجعه به طبیب حاذق یعنی صاحب علم و تجربه توصیه شده است ، و در هنگام اخذ تصمیمات مهمه زندگی بهائیان به فرموده حق به حبل مشورت متمسک می شوند”
کانال تلگرام آموزه های دیانت بهائی
@ayine_bahai01