حضرت بهاءاللّه در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند:
۱ – وَ الَّذی تَمَلَّکَ مِئَةَ مِثْقَالٍ مِنَ الذّهَبِ فَتِسْعَةَ عَشَرَ مِثْقَالاً للّه فَاطِرِ الْاَرْضِ وَ السّمَاء اِيّاکُمْ يَا قَوْمُ اَنْ تَمْنَعُوْا اَنْفُسَکُم عَنْ هَذَا الفَضْلَ الْعَظِيَمِ قَدْ
اَمَرْنَاکُمْ بَهَذَا بَعْدَ اِذْ کُنّا غَنِيّاً عَنْکُمْ وَ عَنْ کُلِّ مَنْ فِی السّمواتِ وَ الْاَرَضِيْنَ. اِنَّ فِي ذَلِکَ لَحِکَمٌ وَ مَصَالح لَمْ يُحِطْ بِهَا عِلْمُ اَحَدٍ اِلّا اللّهُ العَالِمُ الْخَبِيْرُ. قُلْ بِذَلِکَ اَرَادَ تَطْهِيْرَ اَمْوالِکُمْ وَ تَقَرّبُکُمْ اِلَی مَقَاماتٍ لَا يُدْرِکُهَا اِلّا مَنْ شَاءَ اللّهُ اِنّهُ لَهُوَ الْفَضّالُ الْعَزيزُ الْکَريمُ. يَا قوْمُ لا تَخُوْنوْا فِي حُقُوقِ اللّهِ وَ لا تُصَرِّفُوا فِيْهَا اِلّا بَعْدَ اِذْتِهِ کَذَلِکَ قُضِی الْاَمْرُ فِی الْاَلْوَاحِ وَ فِي هَذاَ اللّوحِ الْمَنِيْعِ. مَنْ خَانَ اللّهَ يُخَانُ بِالْعَدْلِ وَ الّذِي عَمِلَ بِمَا اُمِرَ يُنْزَلُ () عَلَيْهِ الْبَرَکَةُ مِنْ سَمَاءِ عَطَاءِ رَبّهِ الفَيّاضِ الْمُعْطِی الْبَاذِلِ الْقَدِيْمِ. اِنّهُ اَرَادَ لَکُمْ مَا لَا تَعرِفُونَهُ الْيَوْمَ سَوْفَ يَعْرِفُهُ الْقَوْمُ اِذَا طَارَتِ الْاَرْوَاحُ وَ طُوِيَتْ زَرَابی الْاَفْرَاحِ کَذَلِکَ يُذَکّرُکُمْ مَنْ عِنْدَهُ لَوْحٌ حَفِيْظٌ ” ٠ و يا ” يَنْزِلُ ” ٠() (۹۷ K)
٢ – نصاب حقوق اللّه نوزده مثقال از ذهب است يعنی بعد از بلوغ نقود باين مقدار، حقوق تعلّق ميگيرد.
رساله سؤال و جواب
٣ – اصل نصاب که حقوق بر آن تعلّق ميگيرد عدد نوزده است و اين مطابق است با کتاب مبارک اقدس چه که در آن آيه مقصود بيان مقدار بوده نه نصای٠
مائده آسمانی ط ١٢١ بديع – جلد۸ – ص۱۴۳
۴ – يا قوم اوّل امر عرفان حقّ جلّ جلالُهُ و آخَر آن استقامت و بعد تطهير مال و مَا عِنْدَ الْقَومِ بِمَا اَمَرَ بِهِ اللّهُ بوده. لذا بايد اوّل حقوق الهی اداء شود و بعد توجّه به بيت. محض فضل اين کلمه ذکر شد.
مائده آسمانی ط ١٢١بديع – جلد۸ – ص۲۵
۵ – امر حقوق بسيار عظيم است سبب و علّت برکت و نعمت و رفعت
و عزّت بوده و هست ٠
گنجينه حدود و احکام – ص۹۹
۶ – وَيْل لِغَنِیٍ اَمْسَکَ حُقُوقَ اللّهِ وَ مَا فُرِضَ فِي لَوْحِهِ الْحَفِيْظِ٠
امرو خلق – جلد۳ – ص ۱۶۰
٧ – فی الحقيقه امر حقوق الهی امر بزرگی است. بر جميع ادای آن لازم چه که اوست سبب نعمت و برکت و خيرات.
گنجينه حدود و احکام – ص۱۰۳
٨ – اين حقوق که ذکر شده و از افق سماء لوح الهی حکم آن اشراق نموده، نفع آن بخود عباد راجع است. لَعِمْرُ اللّهِ اگر مطّلع شوند بر آنچه مستور است آگاه گردند از بحر فضلی که در اين حکم مکنون است، جميع ناس آنچه را مالکند در سبيل ذکرش انفاق نمايند.
آثار قلم اعلی – جلد۷ -ص۲۳۵
٩ – اداء حقوق الهی بر کلّ فرض است و حُکمش از قلم اعلی در کتاب نازل و ثابت ولکن اظهار و اصرار ابداً جائز نه. هر نفسی مرفّق شود بر اداء آن و بروح و ريحان برساند مقبولست و الّا فلا. از بابت تذکّر يکبار بايد عموماً در مجلس ذکری بشود و بس. نفوس موقنه ثابت بصيره خود اقدام مينمايند و بِمَا اُمِرُوْابِهِ مِنْ لَدَی اللّه عامل ميشوند نفع اين فقره بخود آن نفوس راجع اِنّ اللّه َ غَنِي عَنِ الْعَالَمينَ.
مجموعه ای از نصوص مبارکه و دستخطهای بيت العدل اعظم الهی در باره حقوق اللّه – ص۱۵
١٠ – از جمله حقوق اللّه نازل و اگر ناس بادای آن موفّق شوند البتّه حقّ جلّ و عزّ برکت عنايت فرمايد و هم آن مال نصيب خود آن شخص و ذريّه او شود چنانچه مشاهده مينمائی اکثری از اموال ناس نصيب ايشان نشده و نميشود و اغيار را حقّ بر آن مسلّط ميفرمايد و يا ورّاثی که اغيار بر ايشان ترجيح دارد. حکمت بالغه الهی فوق ذکر و بيان است٠
گنجينه حدود و احکام – ص۱۰۲
حضرت عبدالبهاء در الواح مبارکه وصايا ميفرمايند:
١ – ای ياران عبدالبهاء محض الطاف بی پايان حضرت يزدان بتعيين حقوق اللّه بر عباد خويش منّت گذاشت وَ الّا حقّ مستغنی از کائنات بوده و اللّهُ غَنِیٌ عَنِ الْعَالَمِيْنَ امّا مفروضی حقوق سبب ثبوت و رسوخ نفوس و برکت در جميع شؤون گردد.
گلزار تعالیم بهائی – تالیف جناب دکتر ریاض قدیمی – ص۱۵۲-۱۵۵
٢ – ای ياران ربّانی من اين يقين و مسلّم است که حضرت بيچون در
جميع شؤون بغنای مطلق موصوف و برحمت واسعه مشهور و بفيض ابدی مألوف و بعطاء عالَم وجود معروف ولی نظر بحکمت بالغه و امتحانات خارقه تا آشنا از بيگانه امتياز يابد حقوق بر عباد خويش واجب و مفروض فرمود. نفوسی که اطاعت اين امر مبرم نمودند ببرکت آسمانی موفّق و در دو جهان روی روشن و مشام از نسيم عنايت معطّر کردند. از جمله حکمتهای بالغه اينکه اعطای حقوق سبب ثبوت و رسوخ نفوس گردد و نتائج عظيمه بارواح و قلوب بخشد و در موارد خيريّه مصرف گردد٠
گنجينه حدود و احکام – ص۱۰۰
٣ – در خصوص حقوق سؤال نموده بوديد انسان در ظرف يکسال آنچه
منفعت کند بايد مصارف ساليانه خود را منها کند پس از آنچه که زيادی مانده در صد نوزده حقوق بدهد يعنی شخصی در ظرف يکسال از تجارتش هزار ليره منفعت برده، مصارف ساليانه خويش را که ششصد ليره باشد منها ميکند چهار صد ليره زيادی دارد، حقوق بر اين چهار صد ليره تقرّر حاصل ميشود يعنی بايد از چهار صد ليره از هر صدی نوزده ليره که جمعش هفتادو شش ليره ميشود بجهت مصارف خيريّه حقوق بدهد٠
مجموعه ای از نصوص مبارکه و دستخطهای بيت العدل اعظم الهی درباره حقوق اللّه – ص۲۶
۴ – سبحان اللّه اغنيای احبّا همّتی ننمايند و خدمتی نکنند از بس تعلّق باين اموال دنيا دارند ولی بالتّصادف بعد از وفات، اموالشان در دست دشمنان آنان افتد. ميخورند و بقول عوام فاتحه ميخوانند٠
گنجينه حدود و احکام – ص۱۰۴
گلزار تعالیم بهائی – تالیف جناب دکتر ریاض قدیمی – ص۱۵۲-۱۵۵
الواح و آثار الهی (https://t.me/Alvah_O_Asare_Elahi)