اعتقادبه روح و عالم بعد
روح فارغ از زمان و مکان و از عالم مادی برتر است لذا روح در عالم ملکوت باقی و پاینده است و مرگ و پیری در آن عالم معنی ندارد حتی برای نفوس غیر مومن که به ثمره حیات در این عالم فائز نشده اند.
روح فارغ از زمان و مکان و از عالم مادی برتر است لذا روح در عالم ملکوت باقی و پاینده است و مرگ و پیری در آن عالم معنی ندارد حتی برای نفوس غیر مومن که به ثمره حیات در این عالم فائز نشده اند.
دین مجموعه ي تعالیم و احکامی است که پرورش اخلاقی وروحانی انسان و حرکت اورا به سوي کمال ممکن می سازد. این گمان که علم و عقل به تنهائی براي انسان کافی است، گمان باطلی است.
آثار آئین بهائی نه تنها علم و دین را سازگار میدانند بلکه بر لزوم هماهنگی بین آنها تأکید میکنند. اصل هماهنگی علم و دین بیان میدارد که دین بدون علم به سرعت به خرافات و افراطیگری فروکاسته میشود و علم بدون دین تنها به ابزاری در خدمت مادهگرایی خشک تبدیل خواهد شد. حضرت عبدالبهاء توضیح میدهند: «علمِ حقیقی، عقلانیت است و واقعیت، دین حقیقی نیز در اساس واقعیت است و عقلانیت محض. بنابراین این دو باید در تطابق باشند.»
« حضرت ولی أمرالله از من میخواهند که به واسطۀ شما ، توجّه دوستان را به این أمر لازم ، معطوف دارم که حدأکثر دقّت را در بیانات و اظهارات عمومی خود به کار بندند ؛ مبادا چه له و چه علیه شخصیّتهای سیاسی صحبتی کنند . این اولین واقعیتی است که باید مرکوز ذهن خود سازند ؛ در غیر این صورت ، أحبا را درگیر در أمور سیاسی خواهند ساخت که برای أمر الهی فوقالعاده خطرناک است .» ( دوازدهم ژانویه 1933 ) ( دوازدهم ژانویه 1933 )
اینطور كه شنیده ایم، بهائیان می گویند كه قیامت در همین دنیا واقع شده و بهشت را در همین عالم می جویند. سؤال این است كه آیا بهائیان معتقدند كه همه چیز در این دنیا اتفاق می افتد؟ و اگر چنین است عالم بعد و جهان دیگر در نظر ایشان اهمیتی دارد یا خیر؟
که انسان همانند معدنی است که در آن گوهرهای گرانبها نهفته است، خود انسان از اين گنج شايگان بیخبر است تا چه رسد بديگران.
تحری حقیقت یکی از تعالیم اجتماعی دین بهائی است.
در این گفتار چند خصوصیّت ویژه را که در بین نظام های عرفانی ادیان اعم از بودائی، مسیحیّت و اسلام مشترک است مورد مطالعه و بررسی قرار میدهیم. این خصوصیّات عبارتند از:
۱- وجود یک ساختار مبتنی بر سلسله مراتب روحانی با یک رهبر در رأس آن که او را پیشرفته ترین فرد در طریق عرفان دانسته معتقدند که او قادر به هدایت روحانی دیگران در این جهت خواهد بود همراه با شعائری مانند اطاعت و اعتراف.