همچنانکه روح پس از رهایی از تعلق به جسم، کیفیتی غیر مادی و خارج از قید زمان و مکان است، عوالم الهی نیز غیر مادی هستند از این رو، ما نمی توانیم در عالم اجسام، از کیفیت این عوالم آگاه شویم. تنها قادریم از طریق تعالیم پیامبران الهی، به وجود آن پی ببریم و خود را برای زندگی پس از مرگ آماده سازیم.
در طی قرون و اعصار، ماهیت ارتباط اعمالی که در این دنیا صورت می‌گیرد و پیامدهای آنها در اين عالم و دنیای بعد همواره ذهن بشر را به خود مشغول نگاه داشته است. برخی از فرهنگ‌ها، بر هماهنگی بین انسان و جهان پیرامونش تمرکز نموده‌اند. برخی دیگر بهشتی را تصویر کرده‌اند که در آن نیکوکاران پاداش خواهند گرفت و جهنمی که در آن بدکاران مجازات خواهند شد. این توضیحات به مردم در هر گوشۀ جهان کمک نموده است تا دربارۀ مسیر زندگی خود تأمل نمایند، در برابر وسوسه‌های طبیعت خود مقاومت کنند و به مقتضیات یک زندگی روحانی بیاندیشد.
زندگی انسان هنگامی شروع می‌شود که روح به جنین در حین پیدایش تعلق پیدا می‌کند. هنگام مرگ، جسم به عالم خاک باز می‌گردد و روح به ترقی خود در عوالم معنوی الهی ادامه می‌دهد.
برخی دین را سرچشمه محبّت و روحانیّت و برخی دیگر آن را عامل انواع تعصّب، جنگ و خونریزی میدانند. بهائیان بر این باورند که ادیان الهی چنانچه به اصل تعالیم آنان رجوع شود همه از نیروی محرّکه ای برخوردارند که قادر است تکامل افراد بشر و جوامع انسانی را موجب شود. هر گاه تعالیم ادیان سوءتعبیر شوند و به دست انسان تغییر ماهیّت دهند یا از آن تعالیم سوءاستفاده به عمل آید، بدیهی است که سبب درد و رنج بسیار برای ابناء بشر گردند. در کتب و آثار بهائی این نکته تأکید شده است که دین باید سبب الفت و محبّت باشد، در غیر این صورت بی دینی بهتر است:
جامعهٔ انسانی سرانجام به مرحله ای از بلوغ رسیده است که می تواند و باید تضادها و دشمنی ها را از بین ببرد و به وحدت و یکپارچگی برسد.
«الله ابهی»
«اتلوا آيات اللّه فی کلّ صباح و مسآء»
«نیکوست حال کسی که در لیالی و ایام به آیاتش انس گیرد و قرائت نماید»
پیام آسمانی ج ۱- ص۸۶
در پاسخ این سؤال باید گفته شود، نفوس مقدسه و روحانی بعد از خلع از این قالب جسمانی، بر نفوس تأثیر میگذارند و آنها را مساعدت و راهنمایی میکنند. در واقع این مطلب، یکی‌از حقایق مورد تأیید دیانت بهائی است.
خطابه مبارکه حضرت عبدالبهاء در بهار سال ۱۹۱۲ میلادی
