حضرت بهاءاللّه در کتاب مستطاب اقدس میفرمایند:
” قَدْ فُرِضَ لِکُلّ نَفْسٍ کِتَابُ الْوَصِیَّةِ
وَ لَهُ اَنْ یُزَیِّنَ رَأسُهُ بَالْاِسْمِ الْاَعْظَمِ وَ یَعْتَرِفَ فِیْهِ بِوَحْدَانِیَّةِ اللّهِ فِی مَظْهَرِ ظُهُوْرِهِ وَ یَذْکُرَ فِیْهِ مَا اَرَادَمِنَ الْمَعْرُوْفِ لِیِشْهَدَ لَهُ فِی عَوَالِمِ الْاَمْرِ وَالْخَلْقِ وَ یَکُوْنَ لَهُ کَنْزَاً عِنْدَ رَبِّهِ الْحَافِظِالْاَمیِنِ
” و در رساله مبارکه سؤال و جواب مرقوم است :
” انسان در مال خود مختار است اگر بر ادای حقوق الهی موفّق شود و همچنین حقّ النّاس بر او نباشد آنچه در کتاب وصیّت بنویسد و اقرار و اعتراف نماید مقبول بوده و هست.
قَدْاَذِنَ اللّهِ‌لَهُ بِاَنْ یَفْعَلَ فِیْمَا مَلَّکَهُ اللّهُ کَیْفَ یَشَاءُ “.
و در لوح دیگری در جواب سؤال یکی از احبّاء میفرمایند :
” سوال دیگر آن جناب آیا نفسی مختار است در مال خود با بودن ذرّیّه و سایر وَرَثَة ، ترکه و مایملک خود را به دیگری و یا به یک نفر از ورثه مصالحه ویا هِبَة نماید و سایر ورثه را بی بهره کند و یا نمیتواند؟
هَذَا مَا نَزَلَّهُ الْوَهَّابُ فِی الْجَوابِ
هر نفسی در مال خود مختار است یَفْعَلُ فِیْهِ کَیْفَ یَشَاءُ . تا حکم عقل براو صادق اختیار از او سلب نه . هَذَا ما حَکَمَ بِهِ اللّهُ “.
گنجینه حدود و احکام صفحه ۱۱۴
و در جواب سؤال مشابه دیگری میفرمایند:
” هر نفْسی در اموال خود مختار بوده وهست چه اگر اختیار منع شود عزّ وجود محو گردد در یک مقام عزّت عباد به اموال بوده و هست “٠
امر و خلق جلد چهارم صفحه ۲۰۹
و در رساله سؤال و جواب نازل:
“سؤال – آيا شخص ميتواند در کتاب وصّيت از اموال خود چيزی قرار بدهد که بعد از وفات او در امورات خيرّيه صرف شود به غير اداء حقوق اللّه و حقوق ناس يا آنکه جز مخارج دفن و کفن و حمل نعش حّقی ندارد و مابقی اموال کما فرض اللّه به وّراث می رسد؟
جواب – انسان در مال خود مختار است اگر بر ادای حقوق الهی موّفق شود و همچنين حّق الناس بر او نباشد آنچه در کتاب وصّيت بنويسد و اقرار و اعتراف نمايد مقبول بوده و هست. قد اذن اللّه له بان يفعل فی ما ملَّکه اللّه کيف يشاء.”
مطابق نصوص مبارکه اگر نفسی بدون وصّيت فوت شود بايد ترکه او مطابق قانون مبارک در تقسيم ارث بين طبقات وّراث تقسيم گردد.
حضرت عبدالبهاء میفرمایند:
” امّا مسأله میراث، این تقسیم در صورتیست که شخص متوفّی وصیّتی ننماید آن وقت این تقسیم جاری گردد ولی هر نفْسی مکلّف بر وصیّت است بلکه فرض و واجب است و صریح نصوص الهیّه است که در حالت صحّت خویش باید حُکماً وصیّت نماید و به حسب میل خودش هر نوعی که بخواهد وصیّت کند و آن وصیّت نامه را مختوم بدارد و بعد از وفاتش باز شود و به موجب آن عمل گردد، در این صورت شخص متوفّی میدانی وسیع دارد که در زمان حیات خود به هر قسمی که میل دارد وصیّت نماید تا مجری شود و عَلَیْکُمَا الْبَهاءُاْلاَبهی.
مکاتیب حضرت عبدالبهاء جلد سوم صفحه ۳۷۲
” انسان مختار مطلق است و هر قسم بخواهد به موجب وصیّت نامه اموال را در ایّام خویش بین ورّاث تقسیم مینماید و توزیع میکند که بعد از او مجری گردد . وصیّت فرض بر کلّ است یعنی هر نفْسی باید در ایّام حیات خویش وصیّتی محکم و متین و صریح بنویسد و ممهور و مستور نماید و در محلّ بسیار امنی محفوظ دارد و در وصیّت مختار است و وصیّتنامه معمولٌ به ومقدّم بر هر حکمی است و نفْسی مقتدر بر تغییر و تبدیل نیست در این صورت اگر جمیع اموال را به اولاد خویش دهد مقتدر است .
امّا اگر نفْسی اطاعت امر نکند و وصیّت نامه ننویسد و این تکلیف الهی را مخالفت نماید و یا آنکه وصیّت نامه از میان برود اموال او بر حسب اَسْهَام مفروضه تقسیم شود و فی الحقیقه این حُکم مبرم اعظم حکمتش اینست که نفسی بی وصیّت نامه نفَس نکشد. ملاحظه میفرمائید که از جهت عدم وصیت نامه میراث به تمامه ها بر خلاف رضای مُوَرِّث توزیع و تقیسم و تفریق میشود و چه مشکلاتی و منازعاتی حاصل گردد ولی وصیّت نامه قاطع هر نزاعی و سبب راحت کلّ زیرا انسان به حسب آرزو و خواهش خویش وصیّت مینماید. چقدر خوش است که اموال مَوْرُوْثه تماما به رضا و آرزومندی مُوِرِّث تقسیم شود و توزیع گردد. ملاحظه کنید که بسیار نفوس قبل از وفات از ممات خویش چقدر مضطربند حال این حکم الهی یعنی فرضیّت و وجوب وصیّت نامه قبل از فوت حل جمیع این مشکلات گردد.
امر وخلق جلد چهارم صفحات ۲۱۱-۲۰۹
“این مسأله وصیّت نامه احبّا را بسیار اهمیّت بدهید که از الآن اهمیّتش ظاهر و عیان شود تا دستور العمل به جهت آینده گردد.”
امر و خلق جلد چهارم صفحه ۲۰۶
حضرت ولیّ امراللّه میفرمایند :
“راجع به وصیّت نامه، خود افراد نفوس در این خصوص مختارند و بر محفل روحانی تأیید و اجرای آن واجب در صورتی که مخالف مصالح امریّه چیزی در آن نباشد “.
«گنجینه حدود و احکام» صفحه ۱۱۶
در فصل دهم از کتاب «گنجینه حدود و احکام» در یازده فصل صفحات ۷۰-۶۱ به طور کامل و جامع احکام مربوط به نوشتن «وصیت نامه» موجود است.
https://t.me/Bahainoorlibrary/6156
کلیپ همراه آخرین نامه شهید مونا محمودنژاد می باشد که برای خانواده خود نوشته است و بر روی تصاوی ایشان دیده می شود.
فرم وصیت نامه در دیانت بهائی
هر فرد بهائی به حکم کتاب باید وصیت نامه تنظیم کند و مایملک خود را تقسیم نماید. در غیر این صورت طبق کتاب الهی تقسیم میشود.
فرم وصیت نامه در دیانت بهائی به قرار زیر می باشد:
بسم الله البهی الابهی
پس از اقرار و اعتراف به وحدانیت و فردانیت الهیه و اعتراف تام به مقام حضرت رب اعلی که مظهر وحدانیت و فردانیت الهیه و مبشر جمال قدم بوده اند و به مقام حضرت بهاءالله مظهر کلیه ی الهیه و مطلع حقیقت مقدسه ربانیه و به مقام حضرت عبدالبهاء که مبین تعالیم بهائی و مثل اعلی دیانت بهائی بوده اند و اطاعت و قبول بلاشرط کلیه ی آثار و احکام نازله از اقلام مبارکه ایشان و تمسک صادقانه به تمام جمل الواح وصایای حضرت عبدالبهاء و مقام ولایت امر حضرت شوقی ربانی و اطاعت و انقیاد کامل نسبت به مرکز منصوص و مرجع معصوم بیت العدل اعظم الهی و موافقت و ارتباط کامل با روح و شکل نظم اداری بهائی در سراسر عالم:
اینجانب……………………فرزند……………دارای شماره شناسنامه ……………….صادره از …………..مقیم……………بنا به امر مبرم جمال اقدس ابهی جل ذکره الاعلی به شرح زیر وصیت می نمایم و آرزومندم مقامات صلاحیتدار مملکتی و هم چنین وراث قانونی مذکور در این ورقه تحت نظارت محفل مقدس روحانی، آمال آرزو و وصیت مرا جامه عمل پوشند……………………………………………………………………………….
در پشت پاکت نوشته شود:
نام و نام خانوادگی…………………….از شهرستان……..آدرس محل سکونت…………………………………………تلفن…………
در این قسمت افرادی که می توانند پس از صعود موصی وصیت نامه را دریافت دارند حداقل دو نفر:
۱- نام و نام خانوادگی……………………….آدرس…………………………. تلفن…………..
۲- نام و نام خانوادگی ……………………….آدرس…………………………. تلفن…………..
محل تأیید و امضاء خادمین………..
کانال تلگرام طلوع کرمل (https://t.me/tolo_e_carmel)