زن و صلح و تساوی حقوق/ اقتباس از نویسندگان بهایی
مارس 3, 2016
مروری برتعالیم بهایی
عصر فرخنده برقراری صلح و آرامش در سطح کره زمین را همه دیانت‌ها پیش‌بینی کرده و قرن‌ها در انتظار آن صبر کرده‌اند. حضرت بهاءالله مؤسس آئین بهایی رسماً اعلام فرمودند که وعده تحقق صلح مربوط به عصر کنونی است و این منازعات بی‌فایده و این جنگ‌های ویران کننده منقضی خواهد شد و عنقریب صلحی اعظم روی خواهد داد.
تحقق صلحی عمومی و جهانی از نظر آئین بهایی از جمله مشروط به ایجاد برابری پایگاه اجتماعی و حقوقی زنان با مردان و مشارکت فعال زنان در همه امور جهانی و خصوصاً در قلمرو صلح می‌باشد.
در آثار آئین بهایی اصل تساوی حقوق زنان و مردان مکرراً تأیید و تشریح شده و لغو تعصبات و ایجاد مساوات میان مردان و زنان را لازمه ترقی بشر و تحقق صلحی جهانی دانسته‌اند. حضرت عبدالبهاء در سفر خود به کشورهای غربی در اوائل قرن بیستم مساوات زن و مرد را به عنوان یکی از تعالیم اساسی آئین بهایی و از ارکان تمدن آینده جهان معرفی کرده و تاکید به یکسانی زنان و مردان در نزد خداوند نموده و تکامل سعادت عالم انسانی را مشروط به مساوات کامل زنان و مردان دانسته‌اند.
از دیدگاه آئین بهایی تفاوت جنس امری طبیعی است و نباید توجیهی برای تبعیض اجتماعی گردد. علت اصلی هر گونه عقب افتادگی اجتماعی در فقدان تعلیم و تربیت است. چون زنان و مردان از آن بهره‌مند شوند هر دو می‌توانند در مراتب کمال پیشرفت و ترقی نمایند. عالم انسانی مشابه پرنده‌ای است که دو بال آن زن و مرد هستند و لذا مقتضیات ترقی و پرواز ایجاب می‌کند که هر دو بال با تعادل و توازن حرکت کنند.
یکی از شروط اساسی دستیابی به تساوی حقوق زن و مرد تعلیم و تربیت نسلی جدید با افکار و ارزش‌های مترقی در محیط خانواده می‌باشد.
حضرت عبدالبهاء فرموده‌اند که این عصر، عصر زنان است و به مناسبت روح این عصر زنان باید ترقی کرده و مأموریت خود را در همه عرصه‌های زندگی به انجام رسانده و از این طریق با مردان برابر شده و از حقوق متساوی با مردان برخوردار گردند.
در نتیجه پدران باید ناظر به این حقیقت باشند که تمرین اصل تساوی حقوق زن و مرد در محیط خانواده، روشی مؤثر است که به دختران خود اهمیت استقلال و برابری را نشان دهند، شخصیت‌شان را مستحکم سازند و به ایشان بیاموزند که در صحنه اجتماع به چیزی کمتر از احترام و برابری کامل قانع نشوند.
در کشور عزیزمان ایران زنی شهیر و شجاع، شاعره‌ای عالم به نام طاهره ملقب به (قره‌العین) آزادی زن را در زمان سلسله قاجار پایه‌ریزی کرد و جان خود را در این راه از دست داد. زنان زیادی بعد از او قیام کردند که در اینجا فقط به ذکر نام دو تن خانمی که برای بهبودی ایران قیام کردند می‌پردازیم. در بیش از ۸۵ سال پیش خانم شهربانو قدیریان در سمنان مدرسه مختلطی برای بچه‌ها ترتیب دادند و خود ایشان معلمی و سرپرستی مدرسه را به عهده گرفتند. پس از چندی دولت وقت مدرسه را تعطیل و خود ایشان را روانه زندان کردند ولی این خانم فداکار بعد از آزادی از زندان کماکان به کار معلمی و تربیت کودکان مشغول بودند.
خانم عالم دیگری به نام خانم ژینوس نعمت (محمودی) اولین زن مهندس هواشناس، بنیانگذار هواشناسی در ایران، رئیس هواشناسی و رئیس مدرسه هواشناسی، نویسنده کتاب اطلس جغرافیای ایران به علت عضویت در محفل ملی بهائیان ایران با بقیه اعضاء دستگیر و همگی اعدام شدند. در وقت اعدام ایشان ۵۲ سال داشتند.
بعد از پیدایش آئین بهایی ندای حضرت بهاءالله در مورد صلح، آزادی و تساوی حقوق زنان با مردان به خارج از ایران سرایت کرد و زنان برجسته‌ای در دنیا به این آئین گرویدند و ندای حضرت بهاءالله را به اطراف و اکناف دنیا بردند. در اینجا به ذکر نام چند تن از آنان به طور نمونه اشاره می‌کنم که بعضی فقط در ممالک خود و بعضی به خارج از حوزه مملکتی خود رفتند چرا که در آن زمان در غرب هنوز حقوق زنان با مردان مساوی نبود و آنان خود تشنه چنین آئینی بودند.
منبع: سایت شهروند