اصول اعتقادات بهائیان عالم: خدا
آئین بهائی خداوند یکتا را علت العلل جهان آفرینش و آغاز و انجام عالم هستی می داند. بر این باور است که او به خودی خود زنده و پاینده بوده ، هر نابودی از بود او پدیدار شده و هر هستی از هستی او نمودار گشته. آن گوهر تابناک را پاکیزه و پاک از هر گفته و شنیده می شناسد و دست بیناییو دانایی ، گفتار و کردار آدمیان را از دامان شناسایی او کوتاه می بیند.
تعالیم حضرت بهاءالله برای همه افراد بشر است
” بهائیان معتقدند که تعالیم حضرت بهاءالله برای همه افراد بشر است اماهر شخصی باید در پذیرش یا عدم پذیرش آنها آزاد باشد.
توصیف وجوه گوناگون عفت و عصمت
شوقی ربانی ولی امر بهائی در توصیف وجوه گوناگون عفت و عصمت چنین فرموده اند:
«این تنزیه و تقدیس با شؤون و مقتضیات آن از عفّت و عصمت و پاکی و طهارت و اصالت و نجابت مستلزم حفظ اعتدال در جمیع مراتب و احوال از وضع پوشش و لباس و ادای الفاظ و کلمات و استفاده از ملکات و قرائح هنری و ادبی است.
مصائب واردۀ بر عالم انسانیت
منشی هیکل مبارک مرقوم داشته است:
“حضرت شوقی افندی به من فرمودند وصول مرقومۀ شما، مورّخۀ 14 اکتبر 1931، را بنگارم.
تهذیب شخصیّت باطنی فرد و خدمت به نوع انسان
یکی از مفاهیم محوری در تعالیم بهائی این است که تهذیب شخصیّت باطنی فرد و خدمت به نوع انسان ، جنبه‌های تفکیک‌ناپذیری از زندگی هستند.
اعظم معجزۀ طلعت ابهی
با وجود آنکه عبدالحمید بی نهایت تشدید می نمود و متصّل تأکید در سجن می کرد، لیکن جمال مبارک روحی لاحبائه الفداء در نهایت عزّت و اقتدار…اهالی و ارکان حکومت جمیع می دیدند با وجود این نفسی نَفَسی نمیزد و این از اعظم معجزات جمال مبارک است که مسجون بودند ولی در نهایت حشمت و اقتدار حرکت می کردند. زندان ایوان شد و نفس سجن، باغ جَنان گشت و در این قرون اولی ابدًا وقوع ندارد که شخصی اسیر زندان به قوّت و اقتدار حرکت فرماید و در زیر زنجیر صیت امرالله به فَلَک اثیر رسد و در شرق و غرب فتوحات عظیمه گردد …”
از مقاله ای تحت عنوان ”جلوه هائی از حضرت بهاء الله در آثار حضرت عبدالبهاء” به قلم جناب ایزدی نیا
نصایحی از حضرت بهاءالله
مارس 29, 2018
…ای دوستان سزاوار آن که در این بهار جانفزا از باران نیسان یزدانی تازه و خرم شوید. خورشید بزرگی پرتو افکنده و ابر بخشش سایه گسترده. با بهره کسی که خود را بی بهره نساخت و دوست را در این جامه شناخت… عالم بین باشید نه خود بین، اهریمنان نفوسی هستند که حائل و مانعند مابین عباد و ارتفاع و ارتقاء مقام شان.