کتابُ عهدی(وصیّت نامه حضرت بهاءالله)
اگر افق اعلی از زخرف دنيا خاليست ولکن در خزائن توکّل و تفويض از برای ورّاث ميراث مرغوب لا عدل له گذاشتيم، گنج نگذاشتيم و بر رنج نيفزوديم ايم اللّه در ثروت خوف مستور و خطر مکنون انظروا ثمّ اذکروا ما انزله الرّحمن فی الفرقان “ويلٌ لکلّ هُمزةٍ لمزة الّذی جمع مالاً وعدّده” . ثروت عالم را وفائی نه آنچه را فنا اخذ نمايد و تغيير پذيرد لايق اعتنا نبوده و نيست مگر علی قدر معلوم.
ابیاتی از مثنوی مبارک حضرت بهاءالله
“اى حيات العرش خورشيد وداد
که جهان و امکان چه تو نورى نزاد
گر نبودى خلق محجوب از لقا
يک دو حرفى گفتم از سرّ بقا
قسمتی از لوح ابن ذئب از آثار حضرت بهاءالله
“یا شیخ این حزب از خلیج اسماء گذشته‌اند و بر شاطی بحر انقطاع خرگاه برافراشته‌اند ایشان صد هزار جان رایگان نثار نمایند و به ما اراده الأعدآء تکلّم ننمایند بارادة الله متمسّکند و از ما عند القوم فارغ و آزاد سر دادند و کلمهٔ نالائقه نگفتند تفکّر نمائید گویا از بحر انقطاع نوشیده‌اند زندگی دنیا ایشان را از شهادت در سبیل الهی منع ننمود…”
شرح حیات و رسالت حضرت بهاءالله
حضرت بهاءالله مظهر ظهور الهی برای این عصر و برای کل نوع بشر هستند. ایشان از خاندانی بسیار برجسته و مرفّه بودند. اما آسایش و عزت خود را در راه آزادی و رفاه نوع بشر فدا نمودند تا جامعه و فرهنگی جدید تأسیس نمایند و نوع بشر را به سعادت و عزت ابدی نائل نمایند. ایشان هر چه را داشتند فدا نمودند، سالها در تبعید و در زندان بودند و همه ی راحت و ثروت خود و حتی فرزند نازنین خویش را فدای سعادت نوع بشر نمودند. در یکی از الواح مبارکه خود به این مطلب و مقصد چنین اشاره میفرمایند :
بیاناتی از حضرت عبدالبهاء
حضرت عبدالبهاء بیاناتی به عربی می فرمودند که مضمون آن این است:
قسمتی از خطابات حضرت عبدالبهاء
“در بدايت حياتش انسان در عالم رحم بود و در عالم رحم استعداد و لياقت و ترقّی باين عالم حاصل کرد و قوائی که در اين عالم لازم بود در آن عالم تحصيل نمود. چشم لازم داشت در اين عالم، در عالم رحم حاصل نمود. گوش لازم داشت در اين عالم، در عالم رحم پيدا کرد. جميع قوائی که در اين عالم لازم بود در عالم رحم تحصيل کرد. در عالم رحم مهيای اين عالم شد. و به اين عالم که آمد ديد که جميع قوای لازمه مهيا است؛ جميع اعضا و اجزائی که از برای اين عالم حيات لازم دارد در آن عالم حاصل نموده. پس در اين عالم نيز بايد تهيه و تدارک عالم بعد را ديد و آنچه در عالم ملکوت محتاج بايد تهيه و تدارک آن در اينجا بيند همچنانکه در عالم رحم قوائی که در اين عالم محتاج به آن است پيدا نمود همچنين لازم است که آنچه در عالم ملکوت لازم يعنی جميع قوای ملکوتی را در اين عالم تحصيل بکند.
سعادت
حضرت عبدالبهاء ميفرمايند:
“سعادت طعام ربّانی روح انسانی و شهد بهشتی ارواح بشری است که موهبت فناناپذیری و مرحمت بصیرت روحانی به انسان می‌بخشد.