هدف اصلی خداوند، ظاهر سازی استعداد های نوع انسان است
حضرت بهاءالله می فرمایند: “حق جل جلاله از برای ظهور جواهر معانی از معدن انسانی آمده”. هدف اصلی خداوند آن است که استعدادهای نهفتهء نوع انسان را ظاهر نماید. حضرت بهاءالله برای بیان بایدها و نبایدها، که بشر آزادی خواه امروز از آن گریزان است، نیامده اند. برای القای بعضی عقاید به انسانها، که بشر اندیشمند امروز از آن گریزان است، نیامده اند. در یک دستشان آب زندگانی است و در دست دیگر فرمان آزادی. اگر بایدها و نبایدهایی ذکر می شود (که بیشتر شامل احکام عبادی و اخلاقی است) تأثیری مهم در رشد فرد یا اجتماع دارد و دلیل آن هم بیان می گردد تا افراد آگاهانه و عاشقانه آنها را رعایت کنند، نه به امید پاداش و ترس از مجازات. بیشتر عقاید در مورد مبدأ و معاد در حد اصول بیان می شود تا ضمن هدایت افکار به سمت صحیح، امکان تفکر و تأمل بیشتر فراهم شود. اکثر احکام جزائی و مدنی در حد کلیات بیان شده و وضع جزئیات آن به مجامع منتخب مردم سپرده شده تا با مشورت و بر طبق مقتضیات زمان و مکان و مورد، حکم صادر گردد.
مطالبی درباره ی ضیافت
نگاهمان به ضیافت چگونه است؟
ژوئن ۱۹۶۸ میلادی (۱۳۴۷ ه.ش) تأسیس مؤسسه مشاورین توسط بیت العدل اعظم
«…صیانت این آیین نازنین، حفظ سلامت روحانی جوامع بهائی، نشاطِ ایمان فرد فردِ اعضای جامعه، انجام وظیفۀ صحیح تشکیلات اداری امری که با زحمت فراوان تأسیس شدهاند، به ثمر رساندن مشروعات بهائی در سراسر جهان، تحقّق مقدّرات غائیۀ شریعۀ الهیّه، همه و همه مستقیماً منوط به اجرای شایستۀ مسئولیّتهای سنگینی است که اکنون بر شانۀ اعضای این دو مؤسّسه «مشاورین و محافل روحانی» قرار دارد…. (ترجمه)(۱)
ورقی از تاریخ امر / تأسيس شوراى بين المللى (دارالانشاء) توسط حضرت ولی امرالله
نهم ژانویه سال ۱۹۵۱میلادی
روحیه خانم در صفحه ۳۸۶ کتاب «گوهر یکتا» (۱) اشاره به روز نهم ژانویه ۱۹۵۱ کرده می نویسند:
آفتاب بینش (۱۰) – کتاب ایقان
این کتاب، از آثار حضرت بهاالله است که به شرح غوامض و مشکلات آئین اسلام و تاریخ پیامبران میپردازد.
قسمت هایی از آیات الهی
«الله ابهی»
«اتلوا آيات اللّه فی کلّ صباح و مسآء»
«نیکوست حال کسی که در لیالی و ایام به آیاتش انس گیرد و قرائت نماید»
پیام آسمانی ج ۱- ص۸۶
《دعای طلب مغفرت و آمرزش》
بشارت نهم : باید عاصی در حالتیکه از غیرالله خود را فارغ و آزاد مشاهده نماید، طلب مغفرت و آمرزش کند، نزد عباد اظهار خطایا و معاصی جایز نه، چه که سبب و علت آمرزش و عفو الهی نبوده و نیست و همچنین این اقرارنزد خلق سبب حقارت و ذلت است و حق جل جلاله ذلت عباد خود را دوست ندارد. انه هو المشفق الکریم. عاصی باید ما بین خود و خدا، از بحر رحمت، رحمت طلبد و از سماء کرم مغفرت مسئلت کند و عرض نماید :