مهوش ثابت برنده جایزه «نویسنده دلیر» انجمن جهانی قلم شد
۱۹/مهر/۱۳۹۶
مهوش ثابت
مهوش ثابت، از رهبران جامعه بهایی ایران، شاعر و آموزگار، که به تازگی پس از ۱۰ سال از زندان آزاد شده، برنده جایزه سالیانه «نویسنده دلیر» از سوی انجمن جهانی قلم، «پـِن»، در بریتانیا شد.
روز سه‌شنبه ۱۸ مهر ماه، مایکل لانگلی، شاعر ایرلندی در مراسم اهدای جایزه موسوم به «جایزه جهانی پینتر به نویسنده دلیر» که در کنار «جایزه پینتر» از سال ۲۰۰۹ به این‌سو داده می‌شود، خانم ثابت را دیگر برنده سال ۲۰۱۷ اعلام کرد.
امیر بهمرام -استرالیا
۱۹ ۰۷ ۱۳۹۶ ۱۲:۳۱
بنام حق و آزادی
معلم بسیار دلیر، خانم مهوش ثابت نازنین، از اینکه بار دیگر ایران و ایرانیان را سرافراز کردید از دورترین نقطه جهان به وسعت پهناورترین اقیانوسهای فاصله از ایران از شما بانوی شجاع ایران سپاسگزاریم.
آزاده
۱۹ ۰۷ ۱۳۹۶ ۱۹:۳۷
باعث افتخاره که شاعر یا نویسنده ای داشته باشیم که اسمش همردیف با «مارگارت اتوود» باشه.
تفکری جدید در بارۀ دین در آلمان
۲۴ فروردين ۱۳۹۶ (۱۳ آوریل ۲۰۱۷)
برلین- با موج فزایندۀ پناهندگان از خاورمیانه و شمال آفریقا در سال‌های اخیر، اجتماع آلمان را با یک چشم‌انداز فرهنگی و دینی در حال تغییر مواجه است.
امر بهائی دین است و فرقه نیست
امروزه بسیار دیده می شود که می گویند فرقهٔ بهائیت و حتی فرقه ضالهٔ بهائیت و یا فرقهٔ ضالهٔ مضلهٔ بهائیت. «البته منظور از فرقه را مذهب متفرّع (منشعب شده) از دین مستقلی نمی دانند زیرا اگر چنین می پنداشتند می بایست آن را فرع اسلام بینگارند و ناگزیر مثل سایر مذاهب آن دین مبین (اسلام) از حقّ آزادی برخوردار شمارد. پس گویی کلمهٔ فرقه را آنگاه که بر اهل بهاء اطلاق می کنند به معنی حزب سیاسی می گیرند امّا آشکارا می بینند که اصول و فروع این مرام با حزب سیاسی مناسبت ندارد، بلکه اجتناب از سیاست جزء لوازم خط مشی آنان به شمار می رود. به همین سبب این تعریف را مفید نمی یابند و بسیار زود از آن روی بر می تابند. سرانجام می گویند که اینان نه دین و نه مذهب و نه فرقه اند، بلکه مشتی جاسوس و خائن و مزدورند که به هم پیوسته و جمعی را پدید آورده اند و پیداست که چون کسانی برای اثبات قولشان بیّنه و برهان نخواهند البته هر چه از دل می گذرانند بر زبان می رانند و الّا نیک می دانند که بیانشان معقول یا مقبول نیست و افترایی در غایت وضوح است.» 1
اقتباس از نویسندگان بهائی
اکتبر 9, 2014
اختلاف نظر در معانی گفتار پروردگار در جمیع اعصار موجب جدایی و دشمنی میان مردمان و تجزیه ادیان بوده و هست. آئین بهایی با معرفی چند اصل، این مانع را به کلی از میان برداشته: حضرت بهاءالله می فرمایند: “آنچه سبب اجتناب و علت اختلاف و تفریق بود از میان برخاست”.
جایگاه شعر در جامعه بهائی
نگارنده: فرهمند مقبلین
قبل از هر چیز باید متذکّر بود که مراد از لفظ شعر تنها کلام موزون و منظوم نیست بلکه در حقیقت این روح و صفای شعر است که در دلها می نشیند، اثر میگذارد و سرانجام ثمر ببار میآورد. برای هر یک از ما بسیار اتّفاق افتاده است که شعری یا بیتی از شاعری گمنام شنیده و یا خوانده ایم که زبان حال ما بوده و چنان مجذوب آن گشته ایم که در خاطرمان مانده، با یادآوری آن احساس شادی و رضایت نموده ایم. آری شعر ناب و والا حالتی از الهام و آفرینش داشته، از هنرهای راستین محسوب و در حیات روحانی و حتّی جسمانی انسانها، اثرات شگرف و پایداری داشته و دارد.
اندیشهٔ نیک
“اوست که در آغاز با اندیشه اش شادمانی و آرامش را از نیست به هست آورد و با خروش هنجار، جهان را بر پایهٔ راستی پدید آورد تا اندیشهٔ نیک را نگهبان باشد.”
حضرت زرتشت
یسنا- هات ۳۱- بند ۷
چشم، چراغ وجود انسان است
“چشم ،چراغ وجود انسان است. اگر چشم تو پاک باشد تمام وجودت نیز پاک و روشن خواهد بود. اگر چشمت با شهوت و طمع تیره شده باشد تمام وجودت هم در تاریکی عمیقی فرو خواهد رفت.”
انجیل متی ۲۳-۲۲ :۶