امروزه بسیار دیده می شود که می گویند فرقهٔ بهائیت و حتی فرقه ضالهٔ بهائیت و یا فرقهٔ ضالهٔ مضلهٔ بهائیت. «البته منظور از فرقه را مذهب متفرّع (منشعب شده) از دین مستقلی نمی دانند زیرا اگر چنین می پنداشتند می بایست آن را فرع اسلام بینگارند و ناگزیر مثل سایر مذاهب آن دین مبین (اسلام) از حقّ آزادی برخوردار شمارد. پس گویی کلمهٔ فرقه را آنگاه که بر اهل بهاء اطلاق می کنند به معنی حزب سیاسی می گیرند امّا آشکارا می بینند که اصول و فروع این مرام با حزب سیاسی مناسبت ندارد، بلکه اجتناب از سیاست جزء لوازم خط مشی آنان به شمار می رود. به همین سبب این تعریف را مفید نمی یابند و بسیار زود از آن روی بر می تابند. سرانجام می گویند که اینان نه دین و نه مذهب و نه فرقه اند، بلکه مشتی جاسوس و خائن و مزدورند که به هم پیوسته و جمعی را پدید آورده اند و پیداست که چون کسانی برای اثبات قولشان بیّنه و برهان نخواهند البته هر چه از دل می گذرانند بر زبان می رانند و الّا نیک می دانند که بیانشان معقول یا مقبول نیست و افترایی در غایت وضوح است.» 1
دیده می شود که «بعضی از ادیان را دین حق و بعض دیگر را دین باطل می خوانند… هر امّتی دین خود را حق می داند و بعضی از ادیان دیگر را باطل می خواند، خاصّه دین لاحق را (دینی که جدید است) از جانب اتباع دین سابق نشان از بطلان می گیرد. امّا آنچه مسلّم است این که هر دینی ولو دین دیگر را باطل شمارد به سبب این بطلان سلب عنوان دین از آن نمی کند. پس امر بهائی را نیز اگر کسانی دین باطل بخوانند مع ذلک باید دین بدانند.» 2
«اگر کسی امر بهائی را از جملهٔ ادیان نداند باید بتواند دیانت را چنان تعریف کند که این امر از آن برکنار ماند، یا امر بهائی را به صورتی بشناسد که آن را دین نتوان نامید، و هیچ کدام از این دو ممکن نیست. زیرا بهائیان به وجود خدا قائلند، خدا را حقّ مطلق می خوانند، مبدأ جهان و حافظ و مدبّر آن می دانند، کلام حق را که به زبان برگزیدگان او به عالم خلق می رسد و نام کتاب خدا می گیرد صدق مبین می شمرند، به عالم روحانی یقین تام دارند، تعلّق روح را به قالب انسان می پذیرند، به بقای نفس معتقدند، حیات اخروی را در سرای جاویدان تصدیق می کنند، ثواب و عقاب (عذاب) را معتبر می دانند، نماز می گذارند، دعا می خوانند، روزه می گیرند، به حج می روند، زکوة می دهند، حلال و حرام می شناسند خلاصه مجموعه ای از عبادات و مناسک دارند… پس امر بهائی دین است.» 3
«آئین بهائی اکنون گسترش جهانی یافته و کتب و آثار آن به بیش از هشتصد زبان دنیا ترجمه شده و مقام و منزلت و استقلال آن به عنوان ظهوری جدید مورد تأیید اکثر مردمان آزاد جهان، فرهیختگان، دولتمردان و مراجع متعدد بین المللی قرار گرفته است.» 4
«چگونه می توان گفت که جمع کثیری از تمام طبقات در اطراف و اکناف عالم اصول و عقایدی را در امور روحانی و اخلاقی نظرا بپذیرند و در عمل به کار بندند و برای حفظ تمسّک به این اصول با نهایت دقّت از مناهی اجتناب ورزند و به فرائض عمل کنند و سرو جان در راه دین و ایمان بیفشانند، تنها برای این که تنی چند از آنان در زمانی یا در مکانی به قصد خاصی به جاسوسی بپردازند.» 5
آئین بهائی دیانت مستقلی است که در حدود 170 سال پیش در ایران زاده شد و هدف آن وحدت عالم انسانی است.
1 دکتر علی مراد داودی مقالات و رسائل در مباحث متنوعه جلد سوم تهیّه و تنظیم دکتر وحید رأفتی، صفحه 141
2 مأخذ بالا صفحه 139
3 مأخذ بالا صفحه 139
4 آئین بهائی، نگرشی کوتاه به تاریخ و تعالیم، نوشته وفاعنایتی و انیس توفیق، ترجمه سروش شهیدی نژاد، صفحه 13
5 دکتر علی مراد داودی مقالات و رسائل در مباحث متنوعه جلد سوم تهیّه و تنظیم دکتر وحید رأفتی، صفحه 142