بیت العدل اعظم در پیام ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۵، نقش فرد، به عنوان یکی از سه عامل اصلی پیشبرد تمدن الهی را در نبود موقت مؤسسات در ایران چنین توصیف می‌فرمایند:
«شما البتّه به خوبی مطّلع‌اید که هدف ظهور حضرت بهاءالله استقرار تمدّنی لاشرقیّه و لاغربیّه در بسیط زمین است، تمدّنی که بر مبنای انسجام کامل نیازهای مادّی و معنوی نوع انسان استوار می‌باشد. هم‌چنین آگاهید که ایمان به آن حضرت سرآغاز تعهّدی برای وقف زندگی فردی و خانوادگی در راه کمک به فرایند تأسیس آن مدنیّت است و می‌دانید که تحقّق این هدف از طریق تقویت و فعّالیّت سه عامل اصلی پیشبرد تمدّن یعنی افراد، جامعه و مؤسّسات صورت می‌گیرد. از آنجایی که حفظ اصالت و جبران خسارت از جمله واکنش‌های طبیعی هر نهاد زنده و فعّال است، زمانی که ظلمت جور و جفا موجب تعطیلی مؤسّسات اداری بهائی در آن سرزمین شد شما سالکان سبیل هدی در مقام دو عامل دیگر یعنی فرد و جامعه موفّق شدید با استمداد از قوای خلّاقۀ عهد و میثاق این فقدان موقّت را تلافی نمایید.
از اینرو افراد می‌کوشند تا به مدد فکری مثبت، با روحیّۀ یادگیری و قوّۀ ابتکار شخصی به انجام وظایف روحانی فردی و دیگر خدمات امری خود ادامه دهند و در این راه یکدیگر را تشویق و مساعدت نمایند؛ تلاش می‌کنند تا ترویج اصول اخلاقی، پیشبرد تربیت روحانی کودکان و نوجوانان، و بسط دیگر فعّالیّت‌های جامعه‌سازی جزئی از زندگانی روزمرّۀ آنان گردد؛ مسائل گوناگونِ حیات فردی و جمعی خویش را با حفظ وحدت و اتّحاد از طریق تبادل نظر حلّ و فصل کرده و با وجود محدودیّت‌های ظالمانه، در راه امرار معاش کوشا و در امور انسان‌دوستانه پیش‌قدم و با هم‌وطنان شریف به همکاری مشغول‌اند. در مقابل تضییقات، صبورانه به استقامتِ سازندۀ خود ادامه می‌دهند، با شهامتی خردمندانه اتّهامات و افترائات پوچ و بی‌اساس را رد می‌کنند و با پی‌گیری اقدامات قانونی برای دفاع از حقوق حقّۀ خود منبع الهامی برای دیگر مردمان ستم‌دیده گشته‌اند. علی‌رغم مظالم عدیده نه به انتقام‌جویی و خشونت روی می‌آورند و نه برچسب قربانی بودن را می‌پذیرند بلکه برعکس، مفتخر و سربلند، با انقطاعی بی‌نظیر، همّتی خلل‌ناپذیر، اراده‌ای آهنین و ایمانی محکم و رزین، آرمان‌های ارزشمند خود را دنبال می‌نمایند.»
بیت العدل اعظم در پیام ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۵، نقش جامعه، به عنوان یکی از سه عامل اصلی پیشبرد تمدن الهی را در نبود موقت مؤسسات در ایران چنین توصیف می‌فرمایند:
«جامعه نیز آنچه در توان دارد به کار می‌گیرد تا بر تحرّک ثمربخش خود بیفزاید. جامعه‌ای پویا و در حال رشد می‌کوشد تا محیطی فراهم آورد که در آن استعدادهای درونیِ هر یک از اعضایش — اعمّ از جدید و قدیم، زن و مرد، پیر و جوان، شهرنشین و روستایی، از هر قوم و قبیله در سراسر آن سرزمین مقدّس — شکوفا گردد و قابلیّت آنان برای مشورت و اتّخاذ تصمیم و همکاری در سطح محلّی پرورش یابد تا بتوانند به نحوی مؤثّر در جهت بهبود و پیشبرد اجتماع خدمت نمایند. این جامعه می‌آموزد تا قرائتی صحیح از واقعیّات محیط داشته باشد، امکانات موجود را تشخیص دهد، از منابع خود استفاده نماید و به نیازها پاسخ گوید؛ متعهّد به گسترش فرهنگی برون‌گرا است که در آن همه با توافق کامل به تقویت قابلیّت‌ها برای تحقّق اهداف عالی آیین بهائی چون صلح و آشتی، ترویج وحدت در کثرت، استخلاص نوع بشر از یوغ جور و ستم و برقراری عدالت و انصاف مشغول‌اند و در اقدامات توسعۀ اجتماعی و اقتصادی و گفتمان‌های مفید اجتماع کوشا می‌باشند؛ جوانان را خادمان با کفایت عالم انسانی می‌داند و آنان را حمایت می‌نماید تا با اتّصاف به اخلاق شایستۀ مرضیّه و اعمال طیّبۀ طاهره، از قوای معنوی مدد گیرند و با اقدامات منظّم و پی‌گیر در میدان خدمت به عالم بشریّت جولان نمایند. در چنین جامعه‌ای، همگی به مثابه اجزای یک هیکل واحد به پیش می‌روند و تلاش می‌نمایند تا کل از منابع مادّی کافی برای ادارۀ زندگی روزمرّه و خدمات امریّۀ خود برخوردار باشند.»
درباره ی مفهوم استقامت سازنده در آثار بهائی بیشتر بخوانید: https://goo.gl/dg74Ck
کانال تلگرام وب سایت بهائیان ایران (https://t.me/bahaisofiran_official)