کتاب ایقان مخزن حقائق اسرار الهی

بخش هفتم- ترجمه‌های آن

اوّلین ترجمۀ ایقان به چه زبانی و در چه زمانی و توسّط چه کسی بوده است؟ نشانه‌های دالّ بر اهمّیت ترجمۀ ایقان چیست؟ مهم‌ترین ترجمۀ ایقان به چه زبانی و توسّط چه شخصی است؟ ایقان از لحاظ ترجمه به السنۀ دیگر در چه رتبه‌ای قرار دارد؟ ایقان تقریباً به چند زبان ترجمه شده است؟ نیّت اصلی در ترجمه‌های ایقان چه بوده است؟ ترجمه‌های ایقان بیشتر ناظر بر کدام گروه از مخاطبان آن بوده است؟

الف) از منظر منابع بهایی
  1. «كتاب ایقان را جناب علی‌قلی‌ خان (به انگلیسی) ترجمه نمود.»(حضرت عبدالبهاء، مکاتیب جلد2، ص320)
  2. «علی‌قلی خان کلانتر در سال 1318 هجری قمری به ترجمۀ ایقان به انگلیسی پرداخت.»(فاضل مازندرانی، اسرارالآثار، ص279)
  3. «حضرت ولىّ ‌امرالله این کتاب مستطاب (ایقان) را به بهترین وجه به زبان انگلیسى ترجمه کرده‌اند.»(ادیب طاهرزاده، نفحات ظهور حضرت بهاءالله، فونت نیورومن14، ص90)
  4. «(حضرت ولی محبوب امرالله) در تاریخ ٤ ماه جولای سال ١٩٣٠ مرقوم فرمودند: “در این هنگام بی‌نهایت خود را از فشار کارهای سالیانه خسته و ناتوان می‌یابم؛ مخصوصاً که علاوه بر وظائف و تکالیف روزانه، ترجمۀ کتاب ایقان را نیز بر عهده گرفته و تمام کرده‌ام.”»(نقل در کتاب گوهر یکتا، ص258)
  5. «دریفوس که تمام اسمش مسیو هیپولیت دریفوس است، در ١٩٠٠ در پاریس مؤمن شد و به حضور مبارک (حضرت عبدالبهاء) رسید و بعداً کتاب مبارک ایقان را به فرانسه ترجمه کرد.»(گنجینۀ حدود و احکام، زیرنویس، ص375)
  6. «(حضرت ولیّ امرالله) ذکر بِنتِ مرحوم دکتر زمنهوف مخترع لسان اسپرانتو را فرمودند که کتاب مستطاب ایقان و مفاوضات و دکتر اسلمونت را ترجمه (به زبان اسپرانتو) نمود. بسیار اظهار رضایت و مسرّت از عملیات این دختر که فخر رجال است نمودند.»(کتاب طرازالهی1، ص….)
  7. «بعد (حضرت ولیِّ محبوب امرالله) ذکر خیر دختر دکتر زامینهف را فرمودند که پدرش مخترع لسان اسپرانتو بوده و این‌ها کلیمى بودند. این دختر به ‌امریک رفت و به شرف ایمان و اقبال فائز شد. چون پدرش از طفولیّت این لسان را به او تدریس کرده ‌بود، محیط و مسلّط بود، لهذا موفّق شد و چند کتاب ترجمه نمود. کتاب‌هاى مفاوضات و دکتر اسلمونت و ایقان مبارک را بسیار هم فصیح و بلیغ ترجمه نموده‌است.»(کتاب طرازالهی1، ص….)
ب) از منظر کتاب رمزوراز
  1. «مطابق نظر منجذب، اوّلین ترجمۀ ایقان به انگلیسی، توسّط بهائی شهیر و باتدبیر ایرانی، علی‌قلی خان، ظاهراً به دستور حضرت عبدالبهاء در سال 1900 انجام گرفت. چهار سال بعد از آن، مؤسّسۀ انتشاراتی(George Blackburne)، كتاب ایقان (ترجمه‌شده- م) را در نیویورك انتشار داد. سپس مجدّداً در سال 1924 نسخۀ ویرایش‌شدۀ آن توسّط (Brentano’s of New York) تحت عنوان (The book of assurance)، منتشر شد.»(کتاب رمزوراز، ص72)
  2. «حضرت شوقی افندی اصلاح ترجمۀ خان (علی‌قلی خان) را لازم دانستند، با این امید كه “یك ترجمۀ صحیح‌تر از آن، فعّالیت‌های تبلیغی در غرب را تا حدّ زیادی تقویت خواهد كرد.” در توقیعی صادر از جانب ایشان قبل از اقدام به ترجمۀ ایقان در سال 1931 گفته شده: “آن حضرت امیدوارند این ترجمۀ جدید اصلاح و اكمالی باشد بر ترجمۀ قبلی. امّا ایشان خود كاملاً می‌پذیرند كه این ترجمه از كمال بسیار دور و از متن اصلی، بسی مهجور خواهد بود.” برای اهداف این رساله، ترجمۀ حضرت شوقی افندی، ولیّ امر بهائی، به دلیل برتری كامل از لحاظ دقّت و فَصاحت و نیز جایگاه ویژه‌ای كه به عنوان ترجمۀ رسمی بهائی حائز است، ترجیح داده شده است.»(کتاب رمزوراز، ص73- 72)
  3. «در مورد السِنَۀ دیگر، ترجمه‌های زیر از كتاب ایقان منتشر شده است: آلبانیایی(1932)، عربی(1934)، بنگالی(1975)، چینی(؟193)، دانماركی(1974)، اطریشی/فلیمی(1937/1976)، انگلیسی‌بریل(1961)، فرانسوی(1965/1904)، آلمانی(1969)، ژاپنی(1977)، پرتغالی(؟193)، روسی(1933)، اسپانیولی(1971/1937)، سوئدی(1936)، تركی(1969)، اردو(1955)، خوسا((Xhosa(1979). علاوه بر این‌ها، گفته می‌شود كه از متن ایقان ترجمه‌هایی خطی به زبانه‌ای ارمنی، بلغاری، برمه ای، چكی، اسپرانتو، گجاراتی، كردی، نروژی و سِربی نیز صورت گرفته است». (کتاب رمزوراز، ص73)