بند دویست و شصت و هشت

The divine call of the celestial Herald from beyond the Veil of Glory, summoning mankind to renounce utterly all the things to which they cleave, is repugnant to their desire; and this is the cause of the bitter trials and violent commotions which have occurred.

Consider the way of the people. They ignore these well-founded traditions, all of which have been fulfilled, and cling unto those of doubtful validity, and ask why these have not been fulfilled. And yet, those things which to them were inconceivable have been made manifest. The signs and tokens of the Truth shine even as the midday sun, and yet the people are wandering, aimlessly and perplexedly, in the wilderness of ignorance and folly. Notwithstanding all the verses of the Qur’án, and the recognized traditions, which are all indicative of a new Faith, a new Law, and a new Revelation, this generation still waiteth in expectation of beholding the promised One who should uphold the Law of the Muhammadan Dispensation. The Jews and the Christians in like manner uphold the same contention.

باری، چون منادی احديّه از ورای حجبات قدسيّه مردم را به انقطاع تمام می خواند از آنچه که در دست دارند، و اين ندای الهی چون مخالف هوی است لهذا اين همه افتتان و امتحان رو می دهد. و حالِ مردم را ملاحظه نما که هيچ ذکر اين احاديث محکمه را که جميع ظاهر شده نمی نمايند و لکن آن احاديثی که صحّت و سقم آن معلوم نيست تمسّک به آنها جسته‏اند که چرا ظاهر نشد. و حال آنکه آنچه را هم که تعقّل ننموده‏اند ظاهر شد و باهر گشت. و آثار و علامات حقّ به مثل شمس در وسط سماء لائح، مع ذلک عباد در تيه جهل و نادانی سرگردان مانده‏اند. با اينکه چقدر از آيات فرقانيّه و روايات محقّقه که جميع دالّ است بر شرع و حکم جديد و امر بديع، باز منتظرند که طلعت موعود بر شريعت فرقان حکم فرمايد چنانچه يهود و نصاری همين حرف را می گويند.

تیه: گم و سرگردان، خیره شدن، گمراه شدن