بند سیزدهم

And now, ponder upon these things. What could have caused such contention and conflict? Why is it that the advent of every true Manifestation of God hath been accompanied by such strife and tumult, by such tyranny and upheaval? This notwithstanding the fact that all the Prophets of God, whenever made manifest unto the peoples of the world, have invariably foretold the coming of yet another Prophet after them, and have established such signs as would herald the advent of the future Dispensation.

To this the records of all sacred books bear witness. Why then is it that despite the expectation of men in their quest of the Manifestations of Holiness, and in spite of the signs recorded in the sacred books, such acts of violence, of oppression and cruelty, should have been perpetrated in every age and cycle against all the Prophets and chosen Ones of God? Even as He hath revealed: “As oft as an Apostle cometh unto you with that which your souls desire not, ye swell with pride, accusing some of being impostors and slaying others.”

“حال قدری در اين امورات تأمّل فرمائيد که چه سبب اين گونه اختلافات بوده که هر ظهور حقّی که در امکان از افق لامکان ظاهر می شد اين گونه فساد و اغتشاش و ظلم و انقلاب در اطراف عالم ظاهر و هويدا می گشت؟ با اينکه جميع انبياء در حين ظهور خود مردم را بشارت می دادند به نبيّ بعد و علامتی از برای ظهور بعد ذکر می فرمودند چنانچه در همه کتب مسطور است.با وجود طلب و انتظار ناس به مظاهر قدسيّه و ذکر علامات در کتب، چرا بايد اين گونه امور در عالم رو دهد که جميع انبياء و اصفياء را در هر عهد و عصر اين گونه ظلم و جبر و تعدّی نمايند؟ چنانچه می فرمايد: “اَفَکُلَّما جَاءَکُم رَسُولٌ بِمَا لاتَهوی اَنفُسُکُم استَکبَرتُم فَفَريقاً کذّبتُم وفَريقاً تَقتُلُونَ. می فرمايد هر زمان و عهد که آمد به سوی شما رسولی از جانب پروردگار به غير هوای نفس شما، تکبّر نموديد و موقن نشديد و گروهی از آن انبياء را تکذيب نموديد و گروهی را می کشتيد.”

اصفیاء= برگزیدگان / موقن= یقین دارند (اسم فاعل از ایقن-یوقن – ایقان)

سوره بقره، آيه ٨٧: “اَفَکُلَّما جَاءَکُم رَسُولٌ بِمَا لاتَهوی اَنفُسُکُم استَکبَرتُم فَفَريقاً کذّبتُم وفَريقاً تَقتُلُونَ.
هر گاه پيامبرى چيزى را كه خوشايند شما نبود برايتان آورد استکبار ورزيديد گروهى را دروغگو خوانديد و گروهى را كشتيد”
در تفسیر نمونه در خصوص آیه ی ذکر شده مکتوب است: “آيا اين پيامبران بزرگ با اين برنامه هاى سازنده ، هر كدام مطلبى بر خلاف هواى نفس شما آورد، در برابر او استكبار نموديد و زير بار فرمانش نرفتيد)؟! (افكلما جاءكم رسول بما لا تهوى انفسكم استكبرتم ). اين حاكميت هوى و هوس بر شما آنچنان شديد بود كه گروهى از آنها را تكذيب كرديد، و گروهى را بقتل رسانديد (ففريقا كذبتم و فريقا تقتلون) اگر تكذيب شما مؤ ثر مى افتاد و منظورتان عملى مى شد شايد به همان اكتفا مى كرديد و اگر نه دست به خون پيامبران الهى آغشته مى ساختيد!.”
حال آنکه حضرت بهالله میفرمایند “جمیع انبیا در حین ظهور …. علامتی از برای ظهور بعد ذکر می فرمودند.” بنابراین “جرم محرز است… حال باید مقصر را جست. مقصر یا آن خدایی که اینها را فرستاده یا مردمان”.( قانونی، ایرج، بازخوانی نشانه ها)