بند شصت و یکم

Behold how contrary are the ways of the Manifestations of God, as ordained by the King of creation, to the ways and desires of men! As thou comest to comprehend the essence of these divine mysteries, thou wilt grasp the purpose of God, the divine Charmer, the Best-Beloved.

Thou wilt regard the words and the deeds of that almighty Sovereign as one and the same; in such wise that whatsoever thou dost behold in His deeds, the same wilt thou find in His sayings, and whatsoever thou dost read in His sayings, that wilt thou recognize in His deeds. Thus it is that outwardly such deeds and words are the fire of vengeance unto the wicked, and inwardly the waters of mercy unto the righteous. Were the eye of the heart to open, it would surely perceive that the words revealed from the heaven of the will of God are at one with, and the same as, the deeds that have emanated from the Kingdom of divine power

“حال مشاهده فرمائيد که چقدر امور مظاهر ظهور مغاير نفس و هوای عباد از سلطان ايجاد ظاهر می شود. و چون بر اين جواهر اسرار مطّلع شوی به مقصود آن نگار اطّلاع يابی و اقوال و افعال آن مليک با اقتدار را مثل هم ملاحظه نمائی به قسمی که آنچه در افعال او مشاهده شود در کلمات او هم ملاحظه گردد و هرچه در کلمات او ملاحظه گردد در افعال او به نظر آيد. اين است که اين افعال و اقوال در ظاهر نقمت‏اند برای فجّار و در باطن رحمت اند برای ابرار. اگر به ديده قلب ملاحظه رود کلمات مُنزَله از سماء مشيّت با امور مُظهره از ملکوت قدرت يک شیء مشاهده شود و بر يک قسم ادراک گردد چنانچه مذکور شد.”
نقمت: عذاب؛ عقوبت؛ پاداش بد / مغایر: مخالف مظهره: ظاهر و آشکار کننده/ مشیت: اراده، خواست
فجّار: گنهکاران پرده در – کافران هتاک (کلمه تفجير به معناي آن است که آب آنقدر زياد شود كه سد و مانع جلو خود را بشكند و گناه را هم اگر فجور ميگويند ، براي اين است که گناهکار ، پرده حيا را پاره ميکند ، و از صراط مستقيم خارج گشته ، به بسياري از گناهان مبتلا ميشود ، و اگر صبح را فجر ميگويند ، باز براي اين است که روشني پرده ظلمت را پاره کرده به همه جا منتشر ميشود.)