Thus the peoples of the world are judged by their countenance. By it, their misbelief, their faith, and their iniquity are all made manifest. Even as it is evident in this day how the people of error are, by their countenance, known and distinguished from the followers of divine Guidance.
Were these people, wholly for the sake of God and with no desire but His good-pleasure, to ponder the verses of the Book in their heart, they would of a certainty find whatsoever they seek. In its verses would they find revealed and manifest all the things, be they great or small, that have come to pass in this Dispensation. They would even recognize in them references unto the departure of the Manifestations of the names and attributes of God from out their native land; to the opposition and disdainful arrogance of government and people; and to the dwelling and establishment of the Universal Manifestation in an appointed and specially designated land. No man, however, can comprehend this except he who is possessed of an understanding heart.
“چنانچه شخصی در يومی نزد اين فقير بحر معانی حاضر بود و ذکری از علائم قيامت و حشر و نشر و حساب به ميان آمد و اصرار می نمود که حساب خلائق در ظهور بديع چگونه شد که احدی اطّلاع نيافته؟ بعد قدری از صور علميّه و شئونات حکميّه به قدر ادراک و فهم سامع القاء شد. و بعد ذکر شد که اين مدّت مگر تلاوت فرقان ننموده و آيه مبارکه را که می فرمايد: “فَيَومَئِذٍ لا يُسْاَلُ عَن ذَنْبِهِ إنسٌ و لا جَانٌّ ” را نديده ايد و به مقصود ملتفت نشده ايد که معنی سؤال چنان نيست که ادراک نموده ايد بلکه سؤال به لسان و بيان نيست چنانچه همين آيه مشعر و مدلّ بر آن است؟ و بعد می فرمايد: “يُعْرَفُ
المُجرِمُونَ بِسيِمَاهُمْ فَيُؤخَذُ بِالنَّواصِی وَ الاَقدَامِ .”
سوره رحمن آیه ۳۹
“فَيَومَئِذٍ لا يُسْاَلُ عَن ذَنْبِهِ إنسٌ و لا جَانٌّ “
در آن روز هیچ انس و جنی از گناهش پرسیده نمیشود.
همان آیه ۴۱
“يُعْرَفُ المُجرِمُونَ بِسيِمَاهُمْ فَيُؤخَذُ بِالنَّواصِی وَ الاَقدَامِ .”
تبهکاران از سیمایشان شناخته میشوند و در آن روز گناهانشان از چهره و قدمهایشان معلوم میشود.